جنایت در سیاهی

آنها این شرایط راتاب آورده‌اند، چراکه ابزاری مهم‌تر و کارآمدتر از مقاومت نمی‌شناسند؛ ابزاری که خاری است در چشم صهیونیست‌های متجاوز.بیمارستان‌ «کمال عدوان» یکی از بیمارستان‌های شمال نوار غزه است که به‌طور کامل شب‌ها در تاریکی فرومی‌رود و تنها نوری که در راهروهای این بیمارستان دیده می‌شود، کورسوی تلفن‌های همراه یا دستگاه‌هایی است که همچنان باتری آنها کار می‌کند. حملات پیوسته ارتش اسرائیل از بیش از ۱۰ماه گذشته باعث شده بسیاری از بیمارستان‌های نوار غزه دیگر قادر به خدمات‌رسانی نباشند و از طرفی دیگر، بیمارستان‌هایی نیز که امکان خدمات‌رسانی همچنان در آنها وجود دارد، به علت کمبود شدید سوخت و ملزومات پزشکی فقط می‌توانند خدمات محدودی به مجروحان و بیماران فلسطینی ارائه دهند. خبرگزاری فرانسه به نقل از ایمن زقوت که به علت «قولنج کلیوی» اخیرا به بیمارستان کمال عدوان مراجعه کرده، می‌نویسد:او بعد از ورود به این بیمارستان از این‌که پزشکان برای نوشتن گزارش‌های پزشکی یا خواندن اطلاعات دستگاه‌ها از چراغ‌قوه تلفن‌های همراه خود استفاده می‌کنند، بسیار جا خورده است.ایمن زقوت که بعد از حملات مکرر ارتش اسرائیل و صدورچندباره دستور تخلیه با درد شدید به بیمارستان کمال عدوان آمده بود،می‌گوید:«به بیمارستان رسیدم، ولی همان‌طور که می‌بینید نه برقی هست و نه هیچ چیز دیگری.»
این مرد که لباس سبز بیمارستان را بر تن داشت و سوزن سرم در دست او فرو رفته بود، ادامه می‌دهد: «نمی‌دانم چطور درمان خواهم شد. خدا کمک‌مان کند.» بیمارستان‌های نوار غزه به علت کمبود شدید سوخت مورد نیاز برای راه‌اندازی موتوربرق‌ها با احتمال قطعی کامل برق مواجه هستند. هراس از قطعی برق و تبعات ناشی از آن، نگرانی ۲.۴میلیون شهروند فلسطینی اهل غزه را که در حال دست‌و‌پنجه نرم‌کردن با یک بحران انسانی شدید و بیماری‌های واگیردار هستند، دوچندان کرده است.
محمود ابوعمشه، یکی از پزشکان بیمارستان کمال عدوان در این‌باره می‌گوید: «این بیمارستان مجبور است به علت کمبود سوخت و متوقف‌شدن کمک‌های سوختی نهادهای بین‌المللی برای راه‌اندازی نیروگاه و به کار انداختن بیمارستان، توقف کامل خدمات‌رسانی به بیماران را اعلام کند. ما کمبود اکسیژن داریم و بخش تولید اکسیژن کاملا غیرفعال شده است.» ابوعمشه اضافه می‌کند: «دستگاه‌ها از کار افتاده‌اند. باتری‌ها شارژ ندارند. اینجا کودکانی نارس و شیرخواره وجود دارند و این وضعیت هشدار یک فاجعه است. کودکانی که در این دستگاه‌ها هستند، هر لحظه ممکن است تپش قلب‌شان متوقف شود و جان خود را از دست بدهند. در بخش ویژه نیز هفت مورد وجود دارد که آنها هم در صورت کمبود سوخت جان خود را از دست خواهند داد.»