کرونای مادر بر رشد عصبی نوزاد تاثیر می‌گذارد

به گزارش جام جم آنلاین، به نظر می‌رسد نوزادان متولد شده از مادرانی که در دوران بارداری به بیماری کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند، تفاوت‌هایی را در رشد عصبی خود در شش هفتگی نشان می‌دهند.

دکتر «رزا آیسا آریولا» از اعضای موسسه تحقیقاتی والدسیلا (IDIVAL) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: همه نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به کووید ۱۹، تفاوت‌های عصبی را در رشد نشان نمی‌دهند اما داده‌های ما نشان می‌دهند که خطر ابتلا به این تفاوت‌ها در مقایسه با نوزادانی که در رحم مادر در معرض ابتلا به کووید-۱۹ نیستند، افزایش می‌یابد. ما برای تأیید میزان دقیق تفاوت، به یک پژوهش بزرگ‌تر نیاز داریم.

پژوهشگران دریافتند نوزادانی که از مادران مبتلا به دنیا می‌آیند، در مقایسه با نوزادان مادران غیر مبتلا، به خصوص زمانی که ابتلا در اواخر بارداری رخ داده باشد، مشکلات بیشتری را در آرام ‌کردن و سازگاری بدن‌ خود تجربه می‌کنند. علاوه بر این، نوزادانی که از مادران مبتلا به دنیا می‌آیند، مشکل بیشتری را در کنترل حرکت سر و شانه نشان می‌دهند. این تغییرات حاکی از تأثیر احتمالی کووید-۱۹ بر عملکرد حرکتی یا کنترل حرکت هستند.

نتایج به دست آمده، حاصل ارزیابی اولیه پروژه «COGESTCOV-19» هستند که دوره بارداری و رشد نوزاد مادران مبتلا به کرونا را دنبال کرد.

پژوهشگران، داده‌های مربوط به ارزیابی بارداری و شرایط پس از زایمان را در شش هفته پس از تولد ارائه می‌کنند اما این پروژه همچنان ادامه خواهد داشت تا بررسی کند که آیا اثرات بلندمدت دارد یا خیر. این گروه، رشد زبان و حرکت نوزاد را بین ۱۸ تا ۴۲ ماهگی زیر نظر خواهند داشت.

ارزیابی اولیه، نوزادان متولد شده از ۲۱ زن باردار مبتلا به کووید-۱۹ و نوزادان آنها را با ۲۱ شخص سالم که در بیمارستان دانشگاه مارکوز د والدسیلا (HUMV) حضور داشتند، مقایسه کرد.

مادران طی دوره بارداری و بعد از آن، تحت مجموعه‌ای از آزمایشات قرار گرفتند. این آزمایش‌ها شامل آزمایش‌های هورمونی و سایر آزمایش‌های بیوشیمیایی، آزمایش‌ بزاق، واکنش‌های حرکتی و پرسش‌نامه‌های روانشناختی بود.

همه بررسی‌ها برای ارزیابی سن نوزاد، جنسیت و سایر عوامل تنظیم شدند. آزمایش‌های پس از زایمان شامل مقیاس ارزیابی رفتار نوزادان (NBAS) بود که حرکت و رفتار نوزاد را اندازه‌گیری می‌کند.

«آگوئدا کاسترو کوئینتاس»، پژوهشگر دانشگاه بارسلونا و از اعضای این گروه پژوهشی گفت: ما دریافتیم که در مقیاس ارزیابی رفتار نوزادان، عناصر خاصی در نوزادان شش هفته‌ای که در معرض «کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲» (SARS-COV-2) قرار گرفته بودند، تغییر کرده است. واکنش آنها نسبت به در آغوش گرفته شدن، کمی متفاوت بود. ما به ویژه در مورد نحوه انجام دادن این آزمایش‌ها حساس بودیم. هر یک از مادران و نوزادان از نزدیک توسط پزشکانی مورد بررسی قرار گرفتند که آموزش تخصصی دیده بودند.

وی افزود: باید توجه داشته باشیم که نتایج به دست آمده، نتایج اولیه هستند اما این بخشی از پروژه‌ای است که نمونه بزرگتری شامل ۱۰۰ مادر و نوزادان آنها را دنبال می‌کند. همچنین، آنها در دوران بارداری و پس از تولد تحت نظر قرار گرفته‌اند. ما همچنین قصد داریم این مادران و نوزادان را با داده‌های پروژه مشابه دیگری موسوم به «epi-project» مقایسه کنیم که به تأثیر استرس و ژنتیک بر رشد عصبی کودک می‌پردازد.

کوئینتاس ادامه داد: این یک پروژه در حال انجام شدن است و ما در مراحل اولیه آن هستیم. ما متوجه شدیم نوزادانی که مادران آنها به کووید ۱۹ مبتلا شده‌اند، اثرات عصبی را در شش هفتگی نشان می‌دهند اما نمی‌دانیم که آیا این اثرات به بروز مشکلات بلندمدت منجر می‌شوند یا خیر. بررسی بلندمدت ممکن است به ما در درک این موضوع کمک کند.

«نریا سن مارتین گونزالس» از پژوهشگران این پروژه گفت: در نوزادانی که بسیار جوان هستند، چندین مولفه مانند مهارت‌های زبانی یا شناخت وجود دارند که ما نمی‌توانیم آنها را اندازه‌گیری کنیم. ما باید توجه داشته باشیم که این یک نمونه نسبتا کوچک است؛ بنابراین ما در حال تکرار کردن آزمایش هستیم و این موضوع را در مدت زمان طولانی‌تری پیگیری خواهیم کرد. ما برای تعیین نقش ابتلا به کووید ۱۹ در تغییرات رشد عصبی نوزادان و نقش سایر عوامل محیطی، به یک نمونه بزرگتر نیاز داریم.

دکتر آریولا گفت: این یک فرصت مناسب برای ایجاد همکاری‌های بین‌المللی است که به ما امکان می‌دهند تا رشد عصبی بلندمدت را در نوزادان متولد شده طی دوره همه‌گیری کرونا ارزیابی کنیم. پژوهش در این زمینه، برای درک مشکلات عصبی احتمالی و آسیب‌پذیری‌های سلامت روان نوزادان در سال‌های آینده و پیشگیری از آنها حیاتی است.

دکتر لیویو پروونزی (Livio Provenzi)، پژوهشگر  دانشگاه پاویا (University of Pavia) در ایتالیا که از اعضای این گروه پژوهشی نیست، گفت: نیاز زیادی به بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم همه‌گیری کووید ۱۹ بر سلامت و رفاه والدین و نوزادان وجود دارد. بارداری، دوره‌ای از زندگی است که بخش قابل توجهی از رشد بعدی ما را شکل می‌دهد و قرار گرفتن در معرض ناملایمات طی دوره بارداری می‌تواند ردپای بیولوژیکی بلندمدتی را از خود به جا بگذارد.

یافته‌های گروه دکتر آریولا، شواهدی را مبنی بر تغییرات اپی‌ژنتیکی در نوزادان متولدشده از مادرانی نشان می‌دهند که در دوران بارداری، در معرض استرس ناشی از بیماری همه‌گیر قرار داشتند. این نشان می‌دهد که ما به پژوهش بین‌المللی در مقیاس بزرگ‌تر نیاز داریم تا به ما امکان دهد که اثر تغییرات را بر رشد و سلامتی نوزادان درک کنیم و مراقبت‌هایی با کیفیت بهتر را به والدین و نوزادان ارائه دهیم.

منبع: ایسنا