روزی چند ساعت پای کامپیوتر نشستن بچه‌ها مشکل‌ساز نیست

به گزارش جام‌جم آنلاین به نقل از آی‌اف‌ال ساینس، در تحقیقاتی که در دانشگاه کلرادو بولدر پس از تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از نزدیک به ۱۲ هزار شرکت‌کننده در مطالعه توسعه شناختی مغز نوجوانان (بزرگترین مطالعه طولانی مدت در نوع خود در ایالات متحده) مشاهده کردند که استفاده چند ساعت در روز از نمایشگر‌ها برای کودکان مضر نیست.

شرکت‌کنندگان شامل کودکان بین ۹ تا ۱۰ سال، با پیش‌زمینه‌های مختلف، سطح درآمد و قومیت‌های متفاوتی بودند. در این مطالعه ارتباط مدت زمان استفاده از نمایشگر‌های مختلف با برخی از مهم‌ترین جنبه‌های زندگی آن‌ها مانند خواب، سلامت روان، رفتار و دوستی بررسی شد.

در نتایج این تحقیق که اخیراً در مجله PLOS One منتشر شده است، هیچ ارتباطی میان استفاده از نمایشگر‌ها و افسردگی یا اضطراب کودکان مشاهده نشد. مدت زمان طولانی‌تر استفاده از نمایشگر‌ها هم در میان پسر‌ها با ایجاد روابط قوی‌تر با همسالان در ارتباط بوده است. استفاده از نمایشگر‌های اجتماعی ممکن است عامل افزایش این ارتباطات باشد؛ برای مثال بازی‌های ویدئویی یک فعالیت اجتماعی است که به نظر می‌رسد روابط دوستانه را بیشتر تقویت می‌کند. شبکه‌های اجتماعی و ارسال پیامک نیز می‌توانند چنین نقشی را ایفا کنند.

کودکان این روز‌ها بیش از هر زمان دیگری وقت خود را در مقابل نمایشگر‌ها می‌گذرانند. والدین اغلب نگران هستند که این فناوری بر نسل جوان، به ویژه آن‌هایی که وارد دوران نوجوانی می‌شوند که دوره حساس رشد به شمار می‌رود، تأثیر منفی خواهد گذاشت.

آنچه هنوز مشخص نیست
این مطالعه همچنین همبستگی‌های منفی را نیز نشان داد: صرف زمان بیشتر مقابل نمایشگر میزان مشکلات توجه و خواب را افزایش می‌دهد، عملکرد تحصیلی ضعیف‌تر و افزایش پرخاشگری و رفتار نادرست را می‌تواند در پی داشته باشد.

این تأثیرات متضاد مثبت و منفی گیج‌کننده هستند. بلاخره استفاده چند ساعته از نمایشگر‌ها مفید است یا مضر؟

احتمالا هیچکدام؛ وقتی به قدرت همبستگی‌ها نگاه می‌کنیم، متوجه می ۲ شویم که میزان این ارتباطات در حد متوسط است. یعنی هرگونه ارتباط بین زمانی که پای نمایشگر‌ها صرف می‌شود و نتایج مختلف خوب یا بد، آنقدر کوچک است که بعید است در سطح بالینی مهم باشد.

برخی از بچه‌ها در این نتایج نمره پایین‌تری نسبت به دیگران کسب کردند، برخی دیگر نمرات بالاتری گرفتند؛ میزان زمان صرف شده مقابل نمایشگر تنها ۲ درصد از تفاوت میان نمرات را می‌تواند توجیه کند. این نشان می‌دهد که تفاوت‌ها تحت تأثیر بسیاری از متغیر‌های مختلف است، نه فقط زمانی که جلوی نمایشگر‌ها صرف می‌شود. این یک قطعه بسیار کوچک از یک تصویر بسیار بزرگتر است.

در این مطالعه اثر همبستگی میان چند عامل بررسی شده و تحقیق علت و معلولی نیست. تحقیقات همبستگی نشان می‌دهد که دو متغیر به ظاهر مرتبط لزوماً در یکدیگر تغییر ایجاد نمی‌کنند. تحقیقات علت و معلولی نشان می‌دهد که یک متغیر باعث تغییر مستقیم در دیگری شده است.

برای مثال، در این مطالعه مشاهده شد که نوجوانانی که زمان بیشتری را روی مقابل نمایشگر می‌گذرانند ممکن است علائم پرخاشگری بیشتری را نشان دهند. اما نمی‌توان گفت که زمان استفاده از نمایشگر باعث این عارضه می‌شود. شاید به کودکان پرخاشگرتر دستگاه دیجیتال بیشتر از سایر کودکان داده می‌شود که از پرخاشگری بیشترشان جلوگیری شود.

نتیجه نهایی این است که در حالی که والدین باید مطمئن شوند که فرزندانشان از دستگاه‌های دیجیتال به روش مناسب استفاده می‌کنند، تحقیقات اولیه ما نشان می‌دهد که استفاده طولانی از نمایشگر‌ها به احتمال زیاد عواقب ناگواری به دنبال نخواهد داشت.

در حال حاضر، هیچ آستانه‌ای برای مدت زمان «قابل قبول» استفاده از نمایشگر‌ها وجود ندارد. در حالی که دستورالعمل‌هایی برای میزان استفاده بچه‌های کوچکتر تنظیم شده است، هیچ میزان رسمی برای نوجوانان تعیین نشده است.

علاوه بر این، در این مطالعه استفاده تحصیلی از نمایشگر‌ها لحاظ نشده است و فقط کاربری تفریحی مورد بررسی قرار گرفته است؛ بنابراین مقایسه نتایج حاصل از استفاده تحصیلی از نمایشگر‌ها و استفاده تفریحی از آن‌ها امکان‌پذیر نبود.

تحقیقات آینده ممکن است تأثیر مدت زمان استفاده از نمایشگر در دوران کودکی را در بزرگسالی بررسی کنند. در آن صورت امکان دارد با تأثیرات بیشتری از استفاده از این تجهیزات بر سلامت روان در دوران بزرگسالی مواجه شویم. در حال حاضر، اما فقط یک چیز قطعی است: نمایشگر‌ها دیگر بخشی جدانشدنی از زندگی شده‌اند.