جنونِ گافی!

این جنون قدمت دارد!
شاید اولین چیزی که به واسطه جنون انتشار به صورت گسترده دست به دست شد، فیلمی منسوب به یکی از بازیگران بود به شکل عجیبی در میان تمام مردم منتشر شد. اتفاقاتی که حاشیه هم کم نداشت اما سوال ما این است که آیا کسانی که آن فیلم را دیده بودند و در انتشار آن سهم داشتند، به این باور رسیده بودند که آنها هم در ریختن آبروی یک انسان شریک هستند یا نه؟ آن روزها البته شبکه‌ها اجتماعی به این گستردگی نبود و انتشار عکس و فیلم‌ها به وسیله سی دی یا بلوتوث انجام می‌شد اما چه می‌دانستیم که در آینده ای نه‌چندان دور و با پیشرفت این رسانه‌ها دست به دست کردن آبروی افراد راحت تر خواهد شد.
هیچ‌کس در امان نبود
پس از همه گیر شدن عضویت در شبکه‌های اجتماعی و دست به دست شدن فیلم‌ها و عکس‌های خصوصی، شاهد انتشار بخش‌های زیادی از زندگی خصوصی هنرمندان بودیم. از عکس‌های بازیگران تا فیلم‌های لو رفته از آنها، از عکس بازیگر با همسرش تا فیلم عروسی خواننده مطرح و بازیگر تلویزیونی و... کار به جایی رسید که حتی عکس سفرهای تفریحی برخی هنرمندان نیز دست به دست شد و این مسائل سبب گلایه‌های گسترده آنها شد که چرا به حریم خصوصی ما احترام گذاشته نمی‌شود؟ البته کار به همین جا ختم نشد و ورزشکاران نیز از این مساله در امان نماندند. عکس‌ها و فیلم‌های ورزشکاران در شخصی ترین بخش‌های زندگی شان پخش شد تا سوژه نابی برای تشنگان حراج آبرو باشد! اما کار به اینجا هم ختم نمی‌شود...
آغاز وسیع یک ضد فرهنگ
پس از گذشت چند سال جنون منتشر کردن عکس‌ها و فیلم‌ها فقط به افراد مشهور محدود نشد و کار به جایی رسید که هر فردی می‌توانست سوژه ای باشد برای انتشار در اینترنت! برای رسیدن به این مفهوم، کافی است به آمار تمام خودکشی‌هایی که در این چند سال به دلیل انتشار عکس‌های خصوصی افراد اتفاق افتاده است، نگاهی بیندازیم! به این ترتیب بود که هر روز منتظر دیدن سوژه‌ای جدید بودیم. البته با برخی افراد که برای خود حریم شخصی قائل نبودند و شخصا برخی از عکس‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده و می‌کنند و بعد خودشان از نبود حریم خصوصی گلایه دارند، عرضی نداریم! نمونه بارز این افراد هم یکی از آقازاده‌هایی است که حالا در خارج از کشور مشغول سوژه دادن دست دیگران است!
موبایل به دستان حاضر در صحنه
فیلم مربوط به خط و نشان کشیدن یکی از اراذل و اوباش برای مردم، انتشار فیلم‌هایی از اتاق عمل که یکی از عوامل آن را گرفته بود، حادثه میدان کاج تهران و فردی که با چاقو دیگری را به قتل رساند، انتشار فیلم تصادف خودروی پورشه که متعلق به فرزند یکی از مربیان فوتبال بود، غرق شدن دو جوان در دریاچه شورابیل، فیلم گرفتن بسیاری از افراد در حادثه تلخ پلاسکو و اخیرا سلفی گرفتن با سیل و هزاران نمونه دیگر، بخش کوچکی از شاهکارهای جماعت موبایل به دست است که گویا می‌خواهند هیچ‌کس از فیلم و عکس آخرین اخبار بی اطلاع نباشد! تصور کنید که رو به روی چشم شما یک نفر کشته می شود و شما بدون انجام هیچ واکنشی، تنها با گوشی همراه خود با فیلم گرفتن و پخش آن در شبکه‌های اجتماعی مشغول هستید! و این داستان به همین اندازه تلخ است...
شروعی برای بی تفاوتی
مهم نیست که از نظر شما تلخ ترین حادثه چند سال اخیر چه باشد، هرچه هم که باشد جماعتی بوده اند که تلخی حادثه را به کام هموطنان تلخ‌تر کنند. ماجرای پلاسکو را به یاد دارید؟ صحنه‌هایی تهوع آور از جماعتی که همگی رو به ساختمان پلاسکوی در حال فروریختن ایستاده‌اند و مشغول فیلم گرفتن هستند. حادثه سیل سال‌98 و انتشار سلفی‌های مردم با سیل که حتی در بحران هم دست از انتشار برنمی‌دارند و به جای فرار با سیل سلفی می‌گیرند حادثه تصادف وحشتناک سال 93 در خوزستان که هشت نفر از هموطنان ما کشته شدند و انتشار عکس‌های جنون آمیز آنها در اینستاگرام. این میدان برای کسانی که دوست دارند لایک‌های بیشتری بگیرند کماکان ادامه دارد و دیگر کمتر کسی از مردم به آنها می‌گوید چرا؟ بلکه با فشردن دکمه‌ای به نام فوروارد در انتشار عکس‌ها و فیلم‌ها به آنها کمک هم می‌کند! نکته غم انگیز ماجرا این است که در سال 1398 شمسی و 2019 میلادی هنوز باید به برخی‌ها گفته شود که انتشار عکس جنازه درست نیست،انتشار عکس‌های سلفی با پیکر یک‌فرد روحیه همگان را تلخ می‌کند و در این کار برتری نیست، اما کو گوش شنوا؟

به روز رسانی!

تمام این اتفاقات این روزها وجود دارد و اگر خوب فکر کنیم می‌بینیم که بسیاری از ما به صورت کم و بیش به جنون منتشرش کن مبتلا هستیم. نمونه بارز این مساله، انتشار عکس‌های لحظه ای از خودمان در اینستاگرام است. تاکنون چند بار با دوستان خود قرار گذاشته ایم و عکسی از آن برای ثبت در اینستاگرام نگرفته ایم؟ «همین الان،یهویی»‌های ما چند تا بود که آنها را بارها به اشتراک گذاشتیم؟ اصلا تا به حال چند عکس گرفتیم وآنها را منتشر نکردیم؟ حتی عکس و فیلم هم نه، روزانه چند بار در استوری اینستاگرام مطالب بی‌محتوا منتشر می‌کنیم؟ چرا باید تبریک تولدهایمان را برای دیگران استوری کنیم؟ چرا این روزها خیلی از ما به جای درک لحظه، به فکر ثبت لحظه آن هم برای انتشار و شاید گرفتن لایک هستیم؟ اگر شما جزو این دسته نیستید که خوش به حالتان اما اگر شما هم فکر می‌کنید کمی به جنون انتشار عکس مبتلا هستید، از همین امروز سعی کنید عکس‌های کمتری از لحظه‌هایتان بگیرید یا بعد از ثبت عکس‌ها، آنها را منتشر نکنید. اجازه بدهید کمی در گالری‌های گوشی‌تان جا خوش کند تا موقعیتی مناسب تر، شاید...

یگانه عصاری

رسانه