آخرین روزهای زمستان...

اسفند، ماه جالبی است. توی شلوغی و ترافیک و بدو بدوی شب عید از شهر غافل نیستم، معمولا در این ماه بیشتر به در و دیوار شهر نگاه می‌کنم و بیشتر پیگیر اخبار روزمره‌ام. بیشتر هم در حوزه فرهنگ و هنر، بعضی نهادهای فرهنگی در طول سال، ارزن توی مشتشان بریزی و سوزن پشت دستشان بزنید یک دانه نمی‌افتد و توی این ماه چنان خاصه خرجی‌هایی می‌کنند که بیا و تماشا کن‌. از جشنواره بزرگداشت مادران دارای سه شهید بگیر تا جشنواره شعر آب و نقش حماسه رانندگان ماشین‌های سنگین ترابری در دفاع مقدس. من خاک پای مادران شهدا، غبار پوتین رانندگان لودر دفاع مقدس توتیای چشم من، ولی خب این دسته مراسم چه خروجی دارد‌؟ چقدر از مصرف آب شهری کاسته و چه دردی دوا کرده؟ ای کاش صاحبان تصمیم‌گیر و متولیان بودجه فرهنگی ترتیبی اتخاذ می‌کردند تا برنامه‌هایی از این دست که حدیثش رفت را در طول سال طوری برنامه‌ریزی کنند که طبق یک برنامه مدون مطالعه شده با تخمین خروجی و بازده اصولی این برنامه‌ها در طول سال مشتاقان امر فرهنگ بتوانند به برنامه دلخواهشان دسترسی داشته باشند‌. ترافیک این حجم از برنامه‌ها در پایان سال و در هیاهوی ترافیک و شلوغی خیابان‌ها و خانه‌تکانی‌های مرسوم یا دیده نمی‌شود یا کم‌استقبال است یا خروجی‌اش حداقل خواهد بود.