نیاز سرمایی

این یک اصل است در طبیعت. تا این میزان سرما تأمین نشود، هورمون‌های رشد که نقش بیدار‌کنندگی دارند، ترشح نمی‌شوند و درخت همچنان در خواب می‌ماند. البته این را هم بگویم که این مقدار سرما برای هر درختی متفاوت است. مثلا برای سیب ۱۲۰۰تا ۱۵۰۰ ساعت و برای هلو ۴۰۰ تا ۱۵۰۰ ساعت. دیدید بعضی درخت‌ها زودتر شکوفه می‌دهند و بعضی‌ها دیرتر؟ مثلا شکوفه هلو، سه چهار هفته زودتر از شکوفه سیب باز می‌شود. این به خاطر همین نیاز سرمایی است.
روح ما هم برای تربیت نیاز به گذراندن چنین نیازهایی دارد. برای همین هم توصیه شده‌ایم به انجام برنامه‌های خودسازی برای پرورش روح و رشد ملکات و فضایل اخلاقی. البته این برنامه‌ها به فراخور حال و توان جسمی و شرایط زندگی هر کسی متفاوت است مثل همان تفاوت شکوفه هلو و سیب. باید این نیازها را شناخت و خود را در مسیر کسب آن قرار داد. اگر ما تلاش‌مان را کردیم برای رفع این نیازها، آن‌وقت است که روح ما شکفته می‌شود و اوج می‌گیرد. «وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ ا... لَمَعَ الْمُحْسِنینَ. و کسانی که در راه ما
(با نفس خود و دشمن ما) جهاد کردند به یقین آنها را به راه‌های (وصول به مقام قرب) خود راهنمایی می‌کنیم و همانا خداوند با نیکوکاران است.» [1]
1 ـ عنکبوت، آیه 69.