آخــرین طـلا

دنیا دیروز یک رقابت بی‌نظیر را در دسته 105+ کیلوگرم وزنه‌‌برداری تماشا کرد؛ رقابتی با حضور دو پولادمرد ایرانی. چه کسی قرار بود روی سکوی قهرمانی بایستد؟ بهداد سلیمی یا سعید علی حسینی؟ تا حرکت آخر چیزی معلوم نبود. سلیمی و علی حسینی هر دو یکضرب را با رکورد 208 به پایان رساندند، اما در دوضرب این سعید بود که در اولین حرکت پیش افتاد. انتخاب اول بهداد 237‌بود و انتخاب اول سعید 240. در ادامه بهداد برای بلندن کردن وزنه 246 روی تخته آمد و با مهار آن به صدر جدول رفت. با این حال دو دقیقه بعد، سعید وزنه 248 را زد و دوباره به صدر رفت. سه حرکت پایانی رقابت‌های دسته فوق‌سنگین، اوج هیجان یک رقابت ورزشی بود. ابتدا روسلان جانگابایف ازبکستانی پشت وزنه 252 ایستاد و با مهار آن رکورد مجموع خود را به 455 رساند. او با این حدنصاب به رده دوم رفت و بالاتر از بهداد ایستاد، اما فقط برای چند لحظه. وزنه 253، انتخاب آخر بهداد بود؛ انتخابی برای ایستادن روی سکوی سوم بازی‌ها یا کسب مدال طلا. بهداد طلا را انتخاب کرد چون از قبل به این فکر کرده بود که این آخرین مسابقه‌اش خواهد بود. او وزنه‌ها را با تمام توان بالای سر برد و با رکورد 461 کیلوگرم به صدر جدول رفت. با این حال بهداد در حال و هوای دیگری بود. اشک ریخت. کفش‌هایش را بیرون تخته وزنه‌‌برداری از پا در آورد و پس از سجده شکر، تخته وزنه‌‌برداری را بوسید. این آخرین مدال مرد پرافتخار وزنه‌‌برداری ایران بود. مدالی که رنگ آن لحظاتی بعد مشخص شد. برای آخرین حرکت دوضرب، سعید علی‌حسینی روی تخت آمد. سعید برای کسب مدال طلا باید وزنه 254 کیلوگرمی را مهار می‌کرد، اما نه. او موفق به مهار این وزنه نشد و به مدال نقره بازی‌های آسیایی بسنده کرد. سعید با از دست دادن این وزنه، جشن خداحافظی بهداد سلیمی را هم طلایی کرد تا دو قهرمان دوست داشتنی فوق‌سنگین ما، در کنار هم و روی سکوهای اول و دوم بازی‌های آسیایی، بایستند. سکویی خاطره‌انگیز و به‌یاد ماندنی.

یازدهمین طلای فوق‌سنگین

وقتی پای رقابت‌های دسته فوق‌سنگین وسط باشد، با فاصله، پرافتخارترین تیم در بازی‌های آسیایی تیم ملی وزنه‌‌برداری ایران است. در هفده دوره‌ای که وزنه‌‌برداری در بازی‌های آسیایی حضور داشته وزنه برداران سنگین وزن کشورمان صاحب 11 طلا، 5 نقره و 6 برنز شده‌اند که بیشترین تعداد مدال در یک وزن از بازی‌های آسیایی محسوب می‌شود.

سلیمی به نصیری رسید

طلای بازی‌های آسیایی نام بهداد سلیمی را در فهرست رکوردداران تاریخ وزنه‌‌برداری ایران در بازی‌های آسیایی جاودانه کرد. این سومین طلای متوالی بهداد در بازی‌های آسیایی 2010 گوانگ ژو،2014 اینچئون و 2018 جاکارتا بود؛ درست مانند سه قهرمانی متوالی محمد نصیری در سالهای 1966، 1970 و 1974. حالا بهداد با سه‌گانه قهرمانی در بازی‌های آسیایی، پرافتخارترین سنگین وزن وزنه‌‌برداری ایران در بازی‌های آسیایی هم هست. پیش از او حسین رضازاده با دو طلا و یک برنز این عنوان را در اختیار داشت، اما بهداد در قهرمانی هت‌تریک کرد تا اینچنین تاریخ‌ساز شود.

بهداد در گفت‌وگو با جام‌جم: باید جا را برای جوان‌ترها باز کرد

بهداد سلیمی بعد از کسب مدال طلای وزنه‌‌برداری بازی‌های آسیایی و خداحافظی از دنیای قهرمانی، در حالی که اشک می‌ریخت به خبرنگار اعزامی جام‌جم در جاکارتا گفت: از دنیای وزنه‌‌برداری خداحافظی کردم. خیلی وقت بود که به این موضوع فکر می‌کردم. باید جا را برای جوان‌ترها باز می‌کردم. برای این مدال خیلی جنگیده بودم و خدا کمکم کرد که شرمنده نشدم. خدا را شکر می‌کنم با مدال طلا رفتم. او ادامه داد: با سربلندی خداحافظی کردم و این تصمیم من احساسی نیست. زانویم اذیت می‌کرد و الان هم به آمادگی ۱۰۰درصد نرسید بنابراین این تصمیم را گرفتم. حالا در ورزش هستم و سعی می‌کنم در جبهه‌های دیگر به ورزش خدمت کنم.

وی درباره سعید علی‌حسینی گفت: سعید که دیگر نیازی به تعریف ندارد. او عالی بود و عملکرد خوبی داشت.

سعید علی‌حسینی هم که در اولین حضور خود در بازی‌های آسیایی، صاحب گردن آویز نقره شد، با خوشحالی از کسب این مدال به جام‌جم گفت: خدا را شکر می‌کنم توانستم به این مدال برسم. همه چیز برای من خوب بود. مسابقه خیلی خوب بود. بهداد هم با غیرت وزنه زد و عالی بود.

وی در‌خصوص وزنه آخر که از دستش افتاد گفت: نتوانستم وزنه را بلند کنم. این مسائل پیش می‌آید و به مدال نقره رسیدم. با این حال مخلص همه مردم هستم و دستشان را می‌بوسم.

رضا پورعالی

ورزش