معجزه ساوت گیت

حالا سوال اصلی اینجاست که این ماجرا از کجا شروع شد. در سال 2010 وقتی شاگردان فابیو کاپلو، سرمربی وقت تیم ملی انگلیس در کمپ رویال بافوکنگ در آفریقای جنوبی مستقر شد، بازیکنان نسبت به این مساله شکایت داشتند که انگار در یک زندان پنج ستاره مستقر شده‌اند زیرا اجازه هیچ کار خارج از برنامه‌ای نداشتند. حتی جرمن دفو در مورد خاطراتش از آن سال می‌گوید: یک شب من و وین رونی آنقدر کسل و خسته شده بودیم که از روی اجبار تا صبح در اتاق‌مان فیلم عروسی رونی را تماشا کردیم تا کمی حال و هوای‌مان عوض شود.

حالا شرایط به کلی عوض شده و به اعتقاد بسیاری یکی از دلایلی که سه شیرها تا اینجا در جام مانده‌اند، فضایی است که گرت ساوت گیت بر این تیم جوان حاکم کرده است. حتی در مرکز رسانه‌ای تیم ملی انگلیس در نزدیک هتل محل اقامت آنها، فضا کاملا با تورنمنت‌های قبلی متفاوت است. یک سالن بولینگ و یک صفحه دارت در این مرکز وجود دارد و حتی پیش از آغاز نشست‌های خبری، بازیکنان تیم ملی انگلیس با خبرنگاران دارت بازی می‌کنند. مرکز رسانه‌ای فدراسیون فوتبال انگلیس هم در کنار ساوت گیت تلاش کرده فضای آرام‌تری ایجاد کند و در نتیجه بازیکنان کنونی این تیم در مواجهه با رسانه‌ها و خبرنگاران هیچ گاردی ندارند. در واقع تجربه تلخ سال‌های گذشته موجب شد تا ساوت گیت به فکر این تغییر اساسی بیفتد. در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی، شاگردان کاپلو آنقدر کسل بودند که جایی برای تفریح نبود. در 2006 آلمان نیز حضور همسران بازیکنان تیم ملی در کنار هم و در کمپ به قدری حاشیه‌ساز شد که شاگردان اسون گوران اریکسون زمان لازم برای تمرکز روی بازی‌ها را نداشتند. در 2014 برزیل هم کمپ تمرینی آنها با هتل‌شان فاصله داشت و بازیکنان مجبور بودند هر روز یک ساعت این مسیر را با اتوبوس طی کنند. اما در رپینو در روسیه، تمام اجزا به گونه‌ای در کنار هم قرار گرفته که خستگی و کسل بودن در بین بازیکنان رخنه نکند.

ساوت گیت که خودش تجربه چهار تورنمنت مهم را با سه شیرها دارد، در مورد این شرایط و فضا می‌گوید: تصور می‌کنم فضایی ایجاد کرده‌ایم که در آن بازیکنان شاد هستند و همواره زمینه برای کار گروهی وجود دارد، از صحبت کردن و بازی با یکدیگر گرفته تا تعاملات در فضای مجازی.