زیرکی کارفرمایان هنگام حقوق دادن به کارگران

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، امرار معاش افراد جامعه به خصوص کارگران از طریق حقوقی است که آنها دریافت می کنند. حال برای گذراندن معیشت نیازمند حقوق مناسب هستند.

در سال 97 حداقل حقوق بر اساس بخشنامه وزارت تعاون، کار و رفاه در حوزه های مختلف تعیین شده است که شاید هنوز به نسبت خط فقر خلا وجود داشته باشد.

حداقل دستمزد ماهانه (30روز) یازده میلیون و 112 هزار و 690ریال است که در این میان حق مسکن 40 هزار تومان، بن نقدی 110 هزار تومان، حق اولاد یک فرزند (برای فرزندان زیر 18 سال) یک میلیون و 111 هزار و 269 ریال ، جمع دریافتی افراد متاهل دارای یک فرزند زیر 18 سال 13میلیون و 723 هزار و 959 ریال است و همچنین جمع دریافتی حداقل حقوق افراد مجرد دوازده میلیون و 612 هزار و 690 ریال است.

حداقل مزد روزانه 37 هزار و 423 تومان و همچنین پایه سنوات (برای یک سال سابقه کار) 1700 تومان است.

حق سنوات به عنوان پاداش پایان کار به آن دسته از کارگرانی داده می‌شود که سابقه یک ساله کاری دارند. اما پایه سنوات برای کارگاه‌هایی است که طرح طبقه بندی مشاغل دارند که پایه سنوات به حداقل حقوق آنها اضافه می‌شود.

«پایه سنواتی»، مفهومی متفاوت از «مزایای پایان کار» است و معمولاً کارگران آن را با معنای عرفی «سنوات» اشتباه می گیرند. «پایه سنواتی» را می توان بخشِ حمایتیِ پایه حقوق نامید که معمولاً برای جبران حداقل دستمزد، توسط شورای عالی کار، تصویب و ابلاغ می شود. این بخش از حقوق، در واقع قسمتی از حقوق پایه است که معمولاً با حداقل دستمزد جمع و به کارگر پرداخت می شود؛ هرچند می توان آن را به صورت چند ماه یک بار یا سالی یکبار نیز پرداخت کرد. «پایه سنوات» یکی از مزایای جانبی دستمزد است و تغییر میزان سالانه آن ارتباطی با افزایش دستمزد ندارد.

گفتنی است میزان عیدی کارگران برای یک سال اشتغال، 2 برابر حقوق پایه ماهیانه است و میزان سنوات برای همین مدت، یک پایه حقوق ماهیانه است.