از نقش‌های متفاوت استقبال می‌کنم

او حالا و پس از مدتی دوری از تلویزیون، دوباره به فعالیت در این رسانه فراگیر برگشته و این بار در قالب نقش‌هایی متفاوت‌تر از گذشته ظاهر می‌شود؛ نقش عطا در «بچه‌های نسبتا بد»، پلیس «گشت ویژه» و حالا مردی ورشکسته در مجموعه مناسبتی «هاتف». گودرزی از تجربه این دوران تازه‌اش می‌گوید.

سوالاتم را با ایفای نقشتان در مجموعه تلویزیونی هاتف شروع می‌کنم. جذابیت اصلی نقش دانیال برایتان چه بود و چه عاملی برای حضور در این مجموعه ترغیبتان کرد؟

دانیال، نقشی خاکستری بود و نقاط مثبت و منفی را در کنار هم داشت. تهیه‌کننده کار (نعمت چگینی) هم از قدیم با من دوست است و برای بازی در این مجموعه دعوتم کرد.

البته با داریوش یاری (کارگردان) تجربه همکاری نداشتید. کارگردانی او را در طول ضبط کار چطور دیدید؟

خوب بود. داریوش یاری مردی خوب، دوست‌داشتنی و انسانی صبور است. ضمن این‌که کارش را هم خیلی خوب انجام داد و نتیجه‌اش را در این شب‌ها روی آنتن دیدیم.

همان‌طور که خودتان هم اشاره کردید، دانیال شخصیتی است که به نسبت نقش‌های دیگرتان تا حدی متفاوت‌تر است. این تفاوت را قبول دارید؟

بهتر است این را من نگویم. تفاوت‌ها را باید مردم تشخیص بدهند و بهتر است خودم قضاوتی نداشته باشم.

این‌طور به نظر می‌رسد که دانیال شخصیتی است که در قصه تا حدی زیر سایه همسرش قرار دارد و حتی می‌توان گفت آسیب‌پذیر و شکننده است...

بله، درست است. البته در ابتدای داستان چنین است و در ادامه می‌بینیم که ابعاد دیگر شخصیتش هم نمایان شده و به شکلی بهتر برای مخاطبان ترسیم می‌شود.

گمان می‌کنم در این مجموعه برای اولین بار با خانم بروفه همبازی شدید؛ درست است؟ این تجربه همکاری مشترک را با هم چگونه دیدید؟

بله، پیش از این سابقه بازی با ایشان را نداشتم و مجموعه هاتف اولین تجربه بازی مشترکمان بود.

شما پیش از این هم بازی در سریال‌های مناسبتی را در ماه رمضان تجربه کرده بودید. با توجه به این‌که هاتف مجموعه محرمی بود، فضای مناسبتی بودن آثار را در این ماه چطور ارزیابی می‌کنید؟ بازی در این حال و هوای معنوی چه حسی دارد؟

به نظرم این جو مناسبتی بودن روی بازی خود بازیگر خیلی تاثیری ندارد و تازه هنگام پخش مجموعه در این ایام ویژه است که تاثیراتش را می‌بینیم. با این حال من هم معتقدم که پخش قسمت‌های مختلف مجموعه در چنین روزها و شب‌هایی حال‌وهوایی ویژه‌تر دارد و می‌شود این حال معنوی را حس کرد.

با نگاهی به کارنامه‌تان، می‌توان این مساله را حس کرد که گویی در سال‌های اخیر سعی کرده‌اید سراغ فضایی متفاوت بروید و نقش‌هایی متمایز را تجربه کنید. آیا این تصمیم عمدی بوده یا به طور ناخودآگاه در این مسیر تازه قرار گرفتید؟

بله، به دنبال ایجاد تغییر و تنوع در کارنامه بازیگری‌ام هستم و تا جایی که مجالش فراهم باشد و امکانش رخ دهد، کوشیده‌ام هر بار به دنبال نقش‌هایی متفاوت‌تر بروم.

در این دوران جدید بازیگری، بیشتر به دنبال چه نوع نقش‌هایی هستید؟ مثبت یا منفی؟

همان‌طور که گفتم، هر چه متفاوت‌تر باشد بهتر است و فعلا نقش خاصی را در ذهن ندارم.

به طور کلی وقتی نقشی به شما پیشنهاد می‌شود، براساس چه ضوابط و معیارهایی آن را می‌پذیرید؟

ابتدا فیلمنامه را می‌خوانم تا ببینم چقدر برایم جذاب است. این برایم مهم‌ترین نکته است. مثبت و منفی بودن نقش خیلی ملاک نیست و قبل از هر چیز به جذابیت کار فکر می‌کنم.

جدی یا طنز بودن کار چطور؟ برایتان تفاوت می‌کند؟

خیلی نه، ولی ترجیحم بازی در نقش‌های جدی است و این جنس آثار را بیشتر دوست دارم.

البته در تلویزیون بازی در نقش‌های طنز را فقط یک‌بار و آن هم با «دانی و من» تجربه کردید و دیگر نقش‌های طنزتان عمدتا محدود به عالم سینما مانده‌اند. بازی در این نقش‌ها برایتان تجربه خوبی نبود؟

بله، در تلویزیون خیلی کار طنز نداشتم و نقش‌هایم با حال و هوای طنز بیشتر در سینما بود. اتفاقا چرا، تجربه خوبی برایم بود و مردم هم این فیلم‌ها را دوست داشتند.

با وجود همه این اتفاقات از مسیری که تاکنون در کارنامه بازیگریتان طی کرده‌اید، رضایت دارید؟ آیا همه انتظاراتتان از حضور در این عرصه برآورده شده است؟

خدا را شکر می‌کنم و همیشه توکلم به اوست. طبیعتا نمی‌توانم به طور کامل رضایت داشته باشم. تا همین‌جای مسیر خدا را شکر می‌کنم و امیدوارم که در آینده هم اتفاقات بهتری برایم بیفتد.

به‌طور ویژه منتظر چه اتقاقی هستید؟

یک اتفاق خوب. یک کارگردان و فیلمنامه خوب و در مجموع کاری درخشان و تماشایی.

بین بازی در تلویزیون و سینما هم تفاوتی قائل هستید؟

قالب سینما را دوست دارم؛ ولی معتقدم که تلویزیون وسعت و برد بیشتری دارد و در سراسر کشور دیده می‌شود. تلویزیون و سینما هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و بازی در هر عرصه جذاب است.

شما طی دوره‌ای ستاره بلامنازع تلویزیون بودید. اتفاقا این شب‌ها همزمان با پخش هاتف، مجموعه موفق «تب سرد» از تلویزیون در حال پخش بود و مقایسه بازیتان در این دو مجموعه، جالب به نظر می‌رسید. آن دوران اوج برایتان چه حسی داشت؟ الان نسبت به آن چه حسی دارید؟

بالاخره زندگی بالا و پایین دارد و این اتفاق و افت‌وخیزها ممکن است برای هر کسی رخ بدهد. نگاه خاصی نسبت به آن دوران ندارم و مقایسه‌ای انجام نمی‌دهم.

دلیل فاصله گرفتن ناگهانی‌شما از تلویزیون چه بود؟

نمی‌دانم چه بگویم. به هر حال مشغله‌هایی هست که در زندگی هر کسی رخ می‌دهد. الان هم که برگشته‌ام و مجموعه‌ام بتازگی روی آنتن بود، لذا این فاصله دیگر معنایی ندارد. البته طی آن دوران خودم هم به فعالیت تمایل کمتری داشتم.

این روزها مشغول چه کاری هستید؟

فعلا در مجموعه «پاهای بی‌قرار» به کارگردانی منوچهر هادی بازی می‌کنم. در این مجموعه که برای پخش از شبکه پنج سیما آماده می‌شود، فضای تهران قدیم بازسازی شده است. این مجموعه فیلمنامه خوبی هم دارد و به نظرم یکی از بهترین آثار تلویزیونی امسال خواهد شد. بشدت منتظر آماده شدن و پخش این اثر هستم.

و شما در این مجموعه چه نقشی را ایفا می‌کنید؟

من در نقش یک جوان شیرینی‌فروش به اسم نادر هستم. قصه مجموعه در تهران سال 1356 می‌گذرد و در آن، گریم و لباسی متفاوت با تمام نقش‌های قبلی‌ام دارم.

زهرا غفاری