کاهش تولید با کشاورزی سنتی

به گزارش میزان، ایران کشوری است که ظرفیت تولید بالایی در کشت محصولات کشاورزی دارد؛ اما واردات برخی محصولات که توان تولید آن در کشور وجود دارد و جزو محصولات آب بر محسوب نمی‌شود، چالشی است که بخش کشاورزی با آن روبه‌روست. با وجود خودکفا شدن در بحث گندم که یکی از محصولات استراتژیک است، کشت محصولات دیگری که واردات آن ارز قابل توجهی از کشور خارج می‌کند، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد که با نگاه به آمار گمرک می‌توان به این موضوع پی برد.

در این میان واردات محصولات کشاورزی که نیاز به آب کمی در کشت آن وجود دارد و می‌تواند افراد زیادی را در بخش کشاورزی مشغول به کار کند، زیاد دیده می‌شود و توجیهی برای واردات آن وجود ندارد.

کارشناسان از نبود صرفه اقتصادی در تولید برخی محصولات کشاورزی صحبت می‎کنند که این موضوع نیز ضعف در بخش کشاورزی و مکانیزه نبودن تجهیزات را نشان می‌دهد.

اسماعیل شهبازی کارشناس کشاورزی در رابطه با وضعیت کشاورزی در کشور، گفت: روزبه‌روز شاهد مهاجرت روستاییان به شهرها و کوچک شدن صنعت کشاورزی در کشور هستیم و این نابه‌سامانی دست‌خوش نبود آب کافی و امکانات در روستاهاست که کشورهای پیشرفته این موضوع را با توسعه آبیاری نوین حل کرده‌اند.

وی نبود برنامه جامع و کامل در توسعه کشاورزی را مانع پیشرفت در این بخش دانست و گفت: در صورتی که برنامه جامعی در بخش تولید محصولات کشاورزی وجود نداشته باشد، پیشرفت محسوسی در این بخش دیده نخواهد شد.

در این میان یکی از دلایلی که کشت گندم در کشور را رونق داده، بحث خرید تضمینی این محصول است که باعث خودکفایی در این زمینه شده و با برنامه ریزی در تولید دیگر محصولات کشاورزی می‌توان در تولید برخی از محصولات که امکان کشت آن در کشور وجود دارد، خودکفا شد و ارز مورد نیاز برای خرید آن از کشورهای دیگر را صرف توسعه بخش کشاورزی کرد.

به گزارش میزان، یکی از مشکلات مطرح شده در بخش کشاورزی که تولید و کشت محصولات کشاورزی را محدود می‌کند، بحث کم‌آبی است که بیشتر کشورها این موضوع را با آبیاری نوین حل کرده‌اند. با این حال در کشورمان هنوز کشت محصولات به صورت سنتی انجام می‌شود و در این میان آب زیادی هدر می‌رود.