دهه 90 شمسی دهه طلایی سینماست و این دهه از باشکوه‌ترین دوران سینما محسوب می‌شود. ارزیابی سینمای این دهه نیاز به بی‌نهایت مقالات فراوان و نگارش کتب مختلف دارد. جادوی سینمای واقعی در گنجینه دهه 90 پنهان شده و بررسی و جست‌وجوی آثار این دهه، به یافتن کلید طلایی سینما منجر خواهد شد. 30 مارس 1992 در سالن دورتی چندلر پاویلیون، بیلی کریستال اجرای مراسم اعطای جوایز اسکار را به‌عهده داشت تا یکی از باشکوه‌ترین روزهای تاریخ سینما در تاریخ دهه 90 ثبت شود. فیلم سکوت بره‌ها توانست چهار جایزه اصلی اسکار به علاوه اسکار فیلمنامه اقتباسی را به خود اختصاص دهد. اگر حق‌کشی شصت و هفتمین دوره جایزه اسکار را نسبت به دو شاهکار «داستان عامه‌پسند» و «رستگاری در شاوشنگ» نادیده بگیریم، دهه 90 طلایی‌ترین دوره اسکار محسوب می‌شود. اغلب جوایز اسکار طی 15 سال اخیر از سال 2005 تاکنون عمدتا تحت‌تاثیر مصادیق ایدئولوژیک قرار دارد و سینما به ماهو سینما دیگر قضاوت نمی‌شود. اما فیلم سکوت‌بره‌ها چنان مسحورکننده بود که آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک نتوانست یکی از کالت‌ترین ساخته‌های جاناتان دمی فقید را نادیده بگیرد. جاناتان دمی با تقید ایدئولوژیک آمریکایی‌اش، انتقادی‌ترین آثار سینمایی را در کارنامه‌اش ثبت کرده است و سکوت‌ بره‌ها انتقادی‌ترین فیلم درباره توحش جنسی‌گرا در آمریکای پس از PLAY BOY محسوب می‌شود.