برچسب ها - چشم انتظاری

واژه «بازگشت» برای شما چه راست؟ شما این واژه را مثل «صداقت» سفید میبینید یا مثل «دروغ» سیاه؟ برای من این واژه و معنایش، نه آن خوب است که رنگش را تماماً سفید ببینم و نه آنقدر بد است که سیاه رنگ باشد. «بازگشتن» از آن کار‌هایی است که گاه عالیترین انتخاب ممکن است و گاه وحشتناکترین. برگشتن خاکستری است، چون صفر و صدش مشخص نیست و نمیشه مثل قرص، سر ساعت تجویزش کرد. نمیشود به هر آدم دل کند‌های برگشتن به هر آنچه رها کرده را پیشنهاد کنیم یا به زخم خوردهای، برگشتن به خود قبلیش را. البته همیشه هم حرف بر سر برگشتن ما به جایی که ترک کردهایم، نیست. گاهی پای برگشتن یک حکومت منقلب شده به جاباز میشود و گاه حرف از برگشتن یک پیکر بیجان است. گاه یک اصالت به زندگی آدمی برمیگردد و گاه یک تباهی. گاهی بازگشتند رنگ و بوی مقدس به خود میگیرد و، مثل آب متعفنی هست که به ناچار سرکشیده باشی. مرز بین حماقت و عقلانیت در بازگشتن، مثل یک مو نازک است و کار هر کسی هم نیست. تفاوتی هم ندارد، هیچ مدل بازگشتن کار راحتی نیست! در این دو صفحه از نوجوانه به بهانه بازگشت اخیر شهدای دفاع مقدس به کشورمان، از زوایای مختلف به بازگشتن نگاه کرده ایم. البته نه به سبک زخم کاری و زخمهایش، بلکه به سبک نوجوانه و کلافهایش.

مگر نه این‌که زنده نگه‌ داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست، مادر شهید رضا اعرابی ۲۴ سال است که یاد و حضور فرزندش را در جغرافیائی به وسعت یک اتاق زنده نگه داشته است.