احکام شرعی تراشیدن ریش/ از ریش ستاری تا ابرو برداشتن مردان

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان ،ریش در دوران باستان اهمیت خاصی داشت، مردان مصری از سه هزار سال پیش از میلاد مسیح با ابزار و لوازمی مانند نخ طلا صورت خود را زینت می‌دادند و هخامنشیان به وسیله انبرک و پیچیدن ریش به دور حلقه هایی، آن را به شکل استادانه فر می دادند. تراشیدن ریش که در ایران باستان برای مردان نوعی مجازات محسوب می‌شد، در دوران ساسانیان به عنوان اصلاح و پیرایش فراگیر شد. در عصر صفویه شاه عباس دستور تراشیدن عمومی ریش را صادر کرد و همه مردان حتی روحانیون موظف به تراشیدن ریش خود شدند. پس از دوران صفویه تراشیدن یا نتراشیدن ریش اجباری نبوده و این در حالیست که در نگاه اغلب فقها تراشیدن ریش منع شده است. در این گزارش به بیان حدود تراشیدن ریش و سبیل از نگاه شرع می‌پردازیم.

جواب: معیار این است که از نظر عرف، گذاشتن ریش صدق کند.

جواب: حد معیّنی ندارد، بلکه معیار این است که عرفاً بر آن ریش صدق کند و بلندبودن آن بیشتر از قبضه دست کراهت دارد.

جواب: این کار فی‏نفسه اشکال ندارد.

جواب: تراشیدن مقداری از ریش حکم تراشیدن تمام آن را دارد.

جواب: تراشیدن ریش بنا بر احتیاط حرام است و احوط این است که احکام و آثار فسق بر آن مترتّب می‏شود.

جواب: تراشیدن سبیل و باقی گذاشتن و بلند نمودن آن فی‏نفسه اشکال ندارد، بله، بلند نمودن آن به مقداری که هنگام خوردن و آشامیدن با غذا یا آب برخورد کند، مکروه است.

جواب: اگر عنوان تراشیدن ریش بر آن صدق کند بنا بر احتیاط حرام است، ولی اگر کار هنری او نیاز ضروری جامعه اسلامی محسوب شود، مبادرت به تراشیدن ریش به مقدار آن ضرورت، اشکال ندارد.

جواب: بنا بر احتیاط خرید و ارائه لوازم ریش‌تراشی به دیگران جایز نیست مگر در مقام ضرورت.

جواب: گذاشتن ریش برای مسلمانی که به دینش اهمیّت می‏دهد باعث سرشکستگی نیست و بنا بر احتیاط، تراشیدن آن جایز نیست مگر در صورتی که گذاشتن ریش باعث ضرر یا حرج شود.

جواب: بر مکلّفین واجب است حکم خداوند را امتثال کنند مگر در مواردی که حرج یا ضرر قابل ملاحظه‏ای وجود داشته باشد.

جواب: اگر خمیر مذکور غیر از اصلاح ریش منافع حلال دیگری دارد، تولید و فروش آن بدین منظور اشکال ندارد.

جواب: به‌طور کلی تراشیدن آن مقدار از موی صورت که بر آن عنوان تراشیدن ریش صدق می‏کند بنا بر احتیاط حرام است ولی تراشیدن مقداری از آن که عنوان مزبور بر آن صدق نمی‏‌کند اشکال ندارد.

جواب: بنا بر احتیاط، گرفتن اجرت در برابر تراشیدن ریش، حرام است و امّا در مورد مال مخلوط به حرام، اگر مقدار حرام و مالک آن را بشناسد واجب است آن را به او برگرداند و یارضایت وی را جلب کند و اگر مالک آن را هرچند درتعداد محصوری نشناسد، واجب است آن را به فقیران صدقه بدهد و اگر مقدار مال حرام را نداند ولی مالک آن را بشناسد واجب است به نحوی رضایت او را به‌دست آورد و اگر مقدار آن را نداند و مالک را هم نشناسد واجب است خمس آن را بپردازد تامالش از حرام پاک شود و در صورتی که مقدار باقی‌مانده بعد از پرداخت خمس، از مؤونه سال زیاد بیاید، پرداخت خمس آن به عنوان ادای خمس منفعت کسب، واجب است.

جواب: اصلاح موی گونه‌‏ها هرچند با تراشیدن، حرام نیست.

جواب: احتیاط آن است که به چنین شخصی اقتدا نکنند.

جواب: مقداری که احتمال می دهید در مقابل تراشیدن ریش بوده احتیاط آن است که به فرد نیازمند بدهید و اگر خودتان نیازمند هستید می توانید استفاده کنید.

جواب: کسب درآمد از طریق تراشیدن ریش غیر مسلمان اشکال ندارد، ولی از طریق تراشیدن ریش مسلمان اشکال دارد؛ اما هرگاه شخص مقلد کسی باشد که آن را حرام نمی داند مانعی ندارد( لازم به ذکر است که اقلیتی از مجتهدین این کار را حرام نمی دانند)

جواب: در مورد ریش تراشی، احتیاط در ترک آن است، ولی چنانچه قسمت چانه باقی بماند، که گاه به آن ریش پروفسوری گفته می شود، کافی است. و جوانانی که محاسن آنها به صورت نامنظّم روئیده می توانند آن را بتراشند تا به صورت کامل درآید.

در مورد آرایش، جایز نیست مردان خود را شبیه زنان کنند، ولی اصلاح جزیی و مرتّب کردن بعضی از قسمتها که منظره خوشایندی ندارد، اشکالی ندارد.

جواب: تراشیدن ریش برخلاف احتیاط است; مگر این که ضرورتی ایجاب کند، و امّا نمایان کردن قسمتهای مذکور برای زنان در مقابل نامحرم جایز نیست.

جواب: هرگاه از کسی تقلید کند که این کار را جایز بداند، و از جهات دیگر نیز عادل باشد، می تواند شاهد قرار گیرد.

جواب: اشکالی ندارد.

جواب: احتیاط در ترک تراشیدن ریش است ولی ریش پروفسوری مانعی ندارد.

جواب: اشکالی ندارد.