به ویکی‌پدیا اعتماد نکنید!

دو بازیگر اصلی سریال (پرویز پرستویی و فاطمه معتمدآریا) خیلی اهل مصاحبه نبودند و همین نکته اهمیت مصاحبه با بقیه عوامل را بیشتر می‌کرد. اسم مهرداد ضیایی را در گوگل زدم و پیدا کردم که در چه فیلم‌هایی بازی کرده‌ است. شماره تماس احمد امینی (کارگردان یکی از فیلم‌هایش) را داشتم. به او زنگ زدم و شماره «مهرداد ضیایی» را گرفتم. مرد بسیار مهربانی گوشی را برداشت و دعوت به مصاحبه را پذیرفت. پرسیدم «می‌تونم الان بیام»؟ با لحن مودبانه‌ای آدرس منزلش را داد و گفت: «قدمتون روی چشم»! یک ماشین دربست گرفتم و به سرعت برق و باد خودم را به خانه‌اش رساندم. در خانه که باز شد، از پایین پله‌ها مات و مبهوتش نگاهش کردم. بازیگر مورد نظر من فردی فربه و درشت اندام بود که موهایی کم‌پشت داشت، اما فردی که مقابل رویم قرار گرفته بود، مشخصاتی وارونه دارد: لاغر اندام، قدبلند و صاحب موهایی پرپشت. در دلم توانایی گریمورهای سینما و تلویزیون را تحسین کردم که چطور می‌توانند چهره و ظاهر یک نفر را جلوی دوربین از این رو به آن رو کنند. برای بالا رفتن دو دل بودم. خواستم معذرت‌خواهی کنم؛ ولی پشیمان شدم. خودش سر صحبت را باز کرد و توضیح داد که الان دارد در یک تئاتر بازی می‌کند. لحظه‌های هولناکی بود. چطور می‌شود آدم اشتباهی به خانه یک نفر دیگر برود و از قضا آن نفر دوم هم خودش بازیگر باشد؟ بحث را کشاندم به سمت سریال «آشپزباشی». توضیح داد که خیلی در جریان پخش این سریال نیستم. از تکنیک‌های مصاحبه استفاده کردم. این‌ که چطور وقتی یک نفر را نمی‌شناسی و اطلاعاتی درباره‌اش نداری، سوال‌های کلی از او بپرسی که نه سیخ بسوزد نه کباب. وسط حرف‌هایش راز معما را گشود. توضیح داد که ما در عرصه بازیگری دو تا «مهرداد ضیایی» داریم که هیچ نسبتی هم با هم ندارند. با خودم گفتم کاش این نکته را همان اول پشت تلفن می‌گفتی! همانجا سایت ویکی پدیا را باز کردم و به او نشان دادم که برخی از فیلم‌هایش در کارنامه آن آقای ضیایی دیگر ثبت شده ‌است. خندید و گفت: «آره؛ خیلی‌ها ما دو تا رو با هم اشتباهی می‌گیرن؛ دیگه عادت کردیم.» مصاحبه با این مهرداد ضیایی را نگه داشتیم و چند ماه بعد همزمان با پخش یکی از سریال‌هایش چاپ کردیم. مصاحبه بدی هم نشد!

احسان رحیم‌زاده - دبیر صفحه دنده عقب