خداحافظی 6 به‌یاد ماندنی

نکونام در حالی صاحب پیراهن شماره 6 تیم ملی شد که سال 89 و بعد از باخت تیم ملی مقابل ایرلند، کریم باقری ستاره وقت تیم ملی در 37 سالگی برای آخرین بار این پیراهن را پوشیده بود و نکونام چه جانشین شایسته‌ای برای باقری نامدار شد و سزاوارانه این پیراهن را سال‌ها حفظ کرد. او در حالی برای اولین بار در دی ماه 78 پیراهن تیم ملی را در دیدار دوستانه با اکوادور به تن کرد که کمتر از 20 سال سن داشت و از آن زمان تا همین چند شب پیش در دیدار برابر سوئد برای مرتبه 151 این پیراهن را پوشید تا از این نظر رکورددار شده و پس از سال‌ها رکورد 149 بازی ملی علی دایی را پشت سر بگذارد. وقتی این تصمیم نکونام را شنیدیم بی‌اختیار و حسرت به دل یاد جام ملت‌های آسیا و حذف ناباورانه تیم ملی در استرالیا افتادیم، جایی که نکونام می‌توانست طبق وعده‌اش و با شکوه از تیم ملی خداحافظی کند، اما او در استرالیا در حالی که به بازی شماره 149 رسیده بود و علی دایی نیز برای رکوردشکنی صمیمانه او و تیم ملی آرزوی موفقیت کرده بود تیم ملی ناکام ماند و کاپیتان ما ناچار شد برای رکورد زدن در دو بازی دیگر تیم ملی را همراهی کند، چون از دستیابی به آرزوی بزرگ خود یعنی بوسه زدن بر جام قهرمانی آسیا ناکام مانده بود.

کاپیتانی که اگر دعوای رسانه‌ای با امیر قلعه‌نویی سرمربی استقلال را فاکتور بگیریم، به جرات یکی از بی‌حاشیه‌ترین ملی‌پوشان تاریخ فوتبال ایران به‌شمار می‌آید. دوستدارانش به‌خاطر ریسک وارد حاشیه شدن، آرزو می‌کرذند او هرگز رنگی نشود توصیه‌ای که یکی از ستارگان سابق تیم ملی هم به او گوشزد کرده بود. با وجود این نکونام علاوه بر این‌که به لحاظ عدد و ارقام تعداد بازی‌های ملی نامش در تاریخ فوتبال ایران ثبت شد، به خاطر بی‌حاشیه بودن و خوش اخلاق بودن نیز نامش به نیکی در صفحات تاریخ فوتبال ایران ثبت شد و امید است بازیکنی که صاحب پیراهن نکونام می‌شود چه مرتضی پورعلی‌گنجی باشد و چه امید ابراهیمی و چه هر بازیکن جوان دیگر، او هم بسان نکونام‌ها، باقری‌ها و محمد صادقی‌ها با افتخار و بی‌حاشیه این پیراهن را سال‌ها به تن کند.

امید توفیقی / گروه ورزش