گمشده در هیاهوی شهرنشینی

گم شدن هدف در زندگی ماشینی و دلمشغول شدن به زرق و برق‌های شهرنشینی هر روز قربانیان بیشتری می‌گیرد، قربانیانی که منشا آسیب را باید در خود آنها جستجو کرد.

اکنون شرایط به گونه‌ای شده که برخی از شهروندان برای به دست آوردن وسایلی تلاش می‌کنند که در نهایت سلامت آنها را نشانه رفته و محیط‌ زیستشان را نابود می‌کند.

برای نمونه این روزها کمتر شهرنشینی برای تولید کمتر زباله تلاش کرده یا به لزوم صرفه‌جویی در مصرف آب و انرژی توجه می‌کند، علاوه بر این استفاده بیش از حد از وسایل نقلیه شخصی مانند موتورسیکلت و اتومبیل علاوه بر تشدید آلودگی هوا، سبب شده آلودگی صوتی در کلانشهر تهران 28 دسی‌بل بیشتر از حد استاندارد باشد، زیرا براساس استاندارد‌ها آلودگی صوتی در مراکز مسکونی باید حدود 55 دسی‌بل باشد، اما در پایتخت این آلودگی بیش از 83 دسی‌بل است.

این شرایط سبب شده بیش از یک‌چهارم افراد بالای شصت و پنج سال به پیرگوشی مبتلا شوند یا فشارخون ساکنان کلانشهرها به میزان 5 تا 10 میلی‌متر جیوه بالا برود.

این درحالی است که علاوه بر مشکلات شنوایی، آلودگی صوتی زمینه ابتلای شهروندان به بیماری‌های عصبی و روانی را نیز مهیا کرده یا فراموشی و نبود تمرکز را نیز باید از عوارض آن به حساب آورد.

این درحالی است که عامل اصلی مرگ و میر در کشور همچنان بیماری‌های قلبی و عروقی است که به اعتقاد کارشناسان، تغییر سبک زندگی و توجه نکردن شهرنشینان به نیازهای اصلی خود زمینه رکورد‌دار بودن آن را فراهم کرده است.

هرچند که بی‌برنامه بودن مسئولان در بروز چنین شرایطی نقش مهمی دارد و باید به ضعف در برنامه‌های فرهنگی یا خدمات شهری مانند حمل و نقل عمومی اشاره کرد، اما نکته اینجاست که شهروندان نیز آن‌طور که باید و شاید اهمیتی به سلامت خود و اطرافیانشان نمی‌دهند، شاید به همین علت است که مسئولان نیز تمام تلاش خود را برای رفع این‌گونه مشکلات به کار نمی‌گیرند، زیرا تا تقاضایی برای بهبود این شرایط نباشد، هیچ مسئولی اولویت‌های کاری‌اش را به نفع شهروندان تغییر نمی‌دهد.

برای رسیدن به این هدف نیز ابتدا باید هر شهروندی به این باور برسد که سلامت و محیط‌زیست اطرافیان و کشورش را قربانی زندگی ماشینی نکند.

مهدی آیینی‌‌‌‌ - گروه جامعه