امواج الکتریکی قدرت ردیابی پرندگان را مختل می کند

در نخستین سال های دهه 1950میلادی، دانشمندان دریافتند که کره زمین دارای ویژگی های مغناطیسی است که می توان با استفاده از آن به شناسایی جهات جغرافیایی کره زمین پرداخت.

این دانشمندان ویژگی مورد نظر را «مگنتوسپشن» نامیدند که می توان با استفاده از آن در نبود سایر امکانات برای جهت یابی از جمله آفتاب، ماه و ستارگان براحتی جهت ها را شناسایی کرد و در نتیجه با استفاده از آن مسیر خود را یافت.

دانشمندان با اطلاع از چنین دانسته هایی، آزمایش های متعدی را در جهت سنجش توانایی پرندگان در جهت یابی با استفاده از این قابلیت انجام دادند. یک آزمایش شامل استفاده از پرنده محبوس سینه سرخ برای جهت یابی در یک قفس رسانا با سطح مقطع دایره ای شکل بود.

در کف این قفس کاغذی با قابلیت ثبت مسیر حرکت پرنده قرار داده شد. دانشمندان با قرار دادن این قفس در یک اتاق تاریک و فاقد پنجره و استفاده از نشانه های ثبت شده روی کاغذ، سعی در یافتن جهت حرکت پرندگان در تلاش برای فرار داشتند.

موریتسن و تیم تحقیقاتی وی در دانشگاه «الدن برگ» آلمان در تحقیقات خود از قفس «فارادی» استفاده کردند. این قفس از یک پوشش رسانا یا یک تور فلزی به دور قفس تشکیل شده بود.

به هنگام قرار گرفتن این قفس در یک میدان الکتریکی، ذرات با داشتن بار منفی و مثبت به طرفین کشیده شده و درون قفس از نظر میدان های الکتریکی خنثی می شد. همین امر سبب ناتوانی پرنده در شناسایی جهت اصلی حرکت می شد.

«موریتسن»، این آزمایش را برای هفت سال متوالی انجام داد.

وی با استفاده از چندین گروه دانشجویی و اجرای آزمایش های متعدد در سال های متوالی به این نتیجه رسید که پرندگان به هنگام جهت یابی امواجی با فرکانس پنج کیلوهرتز تا 2 مگاهرتز را دریافت می کنند و مسیر حرکت آنها در واقع واکنشی است که انها به این امواج می دهند اما برای دریافت این امواج نباید امواج مزاحم دیگری داشته باشند.

این دانشمند با انتقال پرنده ها به محیط آزاد و تکرار آزمایش بدون قفس الکتریکی، به این نتیجه رسید که پرندگان در محیط باز و به دور از وجود امواج مزاحم در داخل قفس، توانایی خود در یافتن مسیر را باز می یابند و به خوبی جهت حرکت خود را تشخیص می دهند.(ایرنا)