تیریپ فرگوسن، تیریپ مالدینی

اما حالا اگر درباره برنامه 9 سال آینده از من بپرسند، با اطمینان می‌گویم در جام‌جم خواهم ماند. آن‌قدر می‌مانم تا مثل سرالکس فرگوسن جاودانه شوم. او 26 سال روی نیمکت منچستریونایتد نشست. اصلا از بچگی یکی از معیارهای من برای انتخاب اسطوره‌های فوتبالی‌ام همین بود. پائولو مالدینی و فرانکو بارسی را به این دلیل دوست داشتم که همیشه به پیراهن تیم محبوبم، میلان وفادار ماندند؛ اولی 24 سال و دومی 20 سال. فرانچسکو توتی هم برای من یکی از همان چهره‌های دوست‌داشتنی و محبوب است؛ چون 25 سال است که پیراهن رم را با هیچ باشگاهی عوض نکرده. چه اشکالی دارد؟ من هم می‌خواهم به لوگوی جام‌جم وفادار باشم، نه این‌که فکر کنید مشکلی در قرارداد امسالم به وجود آمده که این حرف‌ها را می‌زنم. نه، اتفاقا همین چند روز پیش بود که بدون توجه به محتوایش، آن را برای نهمین سال متوالی امضا کردم. برای کسی که می‌خواهد جاودانه باشد، زیاد مهم نیست خبرنگار 2 باقی مانده باشد یا رفته باشد یک پله بالاتر (سه یا یکش را نمی‌دانم). به گروه و پایه و حق جذبم هم زیاد توجهی ندارم، فقط می‌خواهم بعدها نوه‌هایم بگویند بابابزرگمان در اشل خودش یکی بود مثل فرگوسن، مالدینی، بارسی و توتی.خدا را چه دیدید؟ شاید یک روز مجسمه‌ام را گذاشتند سردر همین روزنامه یا یک جای ویژه برایش در نظر گرفتند در موزه جام‌جم، پس آن‌قدر می‌مانم تا اسطوره شوم. البته اگه دوستان چشم نزنند!

رضا پورعالی / گروه ورزش