حقیقی: سرمان بالاست که «ایران » هستیم

وقتی به لیگ پرتغال رفتی، تصور می‌کردی به جام جهانی برسی؟

صد در صد! من اصلا به لیگ پرتغال رفتم که در فهرست جام جهانی قرار بگیرم. می خواستم جایی باشم که به من بازی برسد و بازی کنم و بتوانم در میان نفرات انتخابی کرش باشم. فقط در اردوی آفریقای جنوبی نبودم، آن هم به این خاطر که وضع تیممان بسیار حساس بود.

انگار لیگ پرتغال تجربه چندان موفقی نبود؟

اتفاقا تجربه خوبی بود، ما حتی می‌توانستیم به لیگ برتر پرتغال صعود کنیم اما متاسفانه مهاجم تمام‌کننده نداشتیم. بازیکنانمان گل نمی‌زدند و مسئولان باشگاه هم بازیکنان کلیدی را براحتی از دست دادند. چند بازی هم بازیکنان مهم تیم اخراج شدند و روی دروازه ما فشار زیادی وارد شد. در مجموع راضی هستم هدفم رسیدن به جام جهانی بود که به آن رسیدم.

از انتخاب پرسپولیس در نیم فصل اول هم راضی هستی؟

من وقتی به پرسپولیس آمدم قصدم کمک بود، چرا که همه دار و ندارم از این تیم است و طبیعی است که از انتخاب این تیم پشیمان نباشم، هیچ‌وقت!

سال بعد چه کار می‌کنی؟

باید به روبین کازان برگردم، من با این تیم قرارداد دارم و به‌طور قرضی در پرتغال بازی کردم، شاید اگر در کازان می‌ماندم، حالا فیکس بازی می‌کردم.

خیلی‌ها حتی به دعوت شدن تو هم انتقاد می‌کنند؟

من عاشق انتقادم اما فرق می‌کند این انتقاد از جانب چه کسی باشد، اگر بنا بود با حرف‌ها زندگی کنم تا به حال باید با فوتبال خداحافظی می‌کردم. من با هیچ کس مشکل ندارم اما ترجیح می‌دهم با بعضی‌ها دوست نباشم!

عجیب بود که چند وقت پیش گفتی در جام جهانی بازی می‌کنی...

وقتی خبر رفتنم به اروپا را دادم هم خیلی گفتند عجیب است و به آن خندیدند وقتی هفده سالم بود که به تمرین بزرگسالان پرسپولیس رفتم و از آن روز برای رسیدن به همه چیز تلاش کرده‌ام.

می‌گویند چون با کرش، « رفیق» هستی دعوت می‌شوی؟

رفیق؟ من شاگرد کرش هستم و سعی می‌کنم به عنوان یک شاگرد خوب به حرف‌هایش گوش کنم. کرش معلم خوبی برای فوتبال ایران بوده و هست. این را حتی زمانی که دعوت نمی‌شدم هم گفتم.

الان هم احتمالا دروازه‌بان اول ایران می‌شوی؟

اجازه بدهید که شش دانگ حواسم را بگذارم روی چارچوب تیم ملی، اگر لیاقت داشتم بازی می‌کنم که یکی از آرزوهای فوتبالی‌ام همین است، در غیر این صورت هم که برای تیم ملی دعا می‌کنم تا موفق شود. من همه سعی‌ام را می‌کنم که در تمرینات طوری بازی کنم که نمره قابل قبولی بگیرم تا کرش به من اعتماد کند. من بعد از جام هم این فرصت را دارم که در تیم ملی باشم ولی خیلی دوست دارم این جام جهانی سکوی پرش من به سوی تیم‌های بزرگ‌تر اروپایی باشد.

رابطه ات با دیگر دروازه‌بان‌ها چطور است؟

من همیشه کار خودم را می‌کنم. به بزرگ‌تر احترام می‌گذارم و نمی‌گذارم کوچک‌تر از من دلخور شود.

به صعود فکر می‌کنی؟

هیچ چیز غیرممکن نیست. بارها نشان داده‌ایم که می‌توانیم؛ همین بازی با کره‌جنوبی یا قبل از آن بازی با آمریکا و استرالیا. فقط باید خودمان را باور داشته باشیم. ما تا همین جا هم یکی از سی و دو تیم جام جهانی هستیم و با افتخار سرمان را بالا می‌گیریم که «تیم ملی ایران» هستیم اما خیلی دوست دارم که وقتی به ایران هم برمی‌گردیم، سرمان بالا باشد. این حرف همه بچه‌هاست در صورت همه آنها می‌بینم که مصمم هستند.

مهدی ‌نفر‌ - جام‌جم