سبقت در خطوط محذوف

شما در حال رانندگی در یک مسیر هستید که به یک سه‌راهی می‌رسید. در‌سمت راست شما یک خط اضافی ظاهر می‌شود.

این خط فرعی که طول کوتاهی دارد و از این رو خط محذوف نامیده می‌شود، مختص استفاده خودروهایی است که از جاده سمت راست وارد سه‌راهی می‌شوند.

آنها در این خط سرعت پیدا می‌کنند و همین‌که با دیگر خودروها هم‌سرعت شدند، وارد راه اصلی می‌شوند.

از این رو آن را خط افزایش سرعت نیز نامیده‌اند. و اما ابتکار ما؛ برخی کشف کرده‌اند که از این خطوط می‌توان برای پیش افتادن و جلو زدن از دیگران استفاده کرد بویژه وقتی که سرعت کاهش می‌یابد و بوی راهبندان به مشام می‌رسد.

اگر دقت کرده باشید، تقریبا در همه راه‌های درون‌شهری و برون‌شهری، به محض کند شدن حرکت، برخی با فرصت‌طلبی، از این خطوط برای سبقت استفاده می‌کنند و حیفشان می‌آید از این فرصت کم‌نظیر برای پیش‌افتادن از دیگران بهره نجویند.

دوستی وقتی این را شنید، گفت این سوال برایم بی‌جواب مانده است که چرا فقط برخی از این فرصت استثنایی استفاده می‌کنند اما بقیه که اکثریت را تشکیل می‌دهند، خیر؟ و آیا در بقیه کشورها این خطوط برای سبقت مورد استفاده قرار می‌گیرد. در پاسخ به این پرسش که ممکن است برای خوانندگان عزیز نیز مطرح شده باشد، باید دانست:

1.‌ سبقت در خطوط محذوفی همچون خطوط افزایش یا کاهش سرعت، کاری است بسیار ناشایست و خطرناک و در بیشتر کشورها مجازاتی در حد باطل کردن گواهینامه به‌دنبال‌دارد.

2.‌ سبقت در این خطوط مصداق بارز جا زدن در صف است. زشت است و شایسته تقبیح؛ زیرا هم تجاوز به حقوق دیگران است و هم زمینه‌ساز تصادف و ایجاد قیف و راهبندان.

3.‌ علت این‌که اکثریت به این عمل قبیح مبادرت نمی‌کنند، این است که؛ اول این که به علت طول کوتاه این خطوط همه در آن جا نمی‌شوند و فقط عده کمی می‌توانند در آن جای گیرند! دوم این‌که هنوز کم نیستند کسانی که به اصول پایبندند و با دیدن خطا از جانب برخی، حاضر نیستند اصول را زیر پا گذارند.

4.‌ عدم واکنش عمومی به این رفتار قبیح علل متفاوتی دارد: عده‌ای اصلا این‌کار را غلط نمی‌دانند بلکه فرصتی محسوب می‌کنند که فعلا نصیبشان نشده، اما مترصدند در اولین فرصت به‌چنگ آرند و به نوبه خود از دیگران جلو افتند. این رویه‌ای است که متاسفانه در بسیاری از زمینه‌های اجتماعی حاکم است، از عمق اعصار به ارث رسیده و یکی از ضعف‌های اخلاقی اصلی جامعه است! گروهی نیز به آن عادت کرده‌اند و آن را عملی عادی می‌پندارند و واکنش ذهنی یا عملی خاصی نسبت به آن ندارند. اقلیتی نیز از بطن موضوع آگاهند و جز خون دل خوردن، چاره‌ای‌ندارند.

5.‌ موضع قانون در کشورمان نسبت به این موضوع برای بنده روشن نیست و چنانچه خوانندگان محترم در این خصوص اطلاعی دارند، لطفا بنده را آگاه سازند. البته شخصا تاکنون شاهد هیچ‌گونه برخورد قانونی با سبقت‌گیرندگان در خطوط افزایش‌سرعت نبوده‌ام.

خوانندگان ارجمند می‌توانند نظرات خود را با شماره 300011220 برای بنده پیامک کنند.

دکتر حسن مقدم - استاد دانشگاه صنعتی شریف