فرای و مساله سازی ما

از سوی دیگر برخی چهره‌های کشور نیز به حمایت از دفن فرای برخواستند، یکی از فقهای نظام اظهار کرد که فرای شفاها او را وصی خود برای دفن جنازه‌اش در اصفهان قرار داده و او پس از مرگ فرای نظر رهبری را جویا شده است. پس از آن نیز وزیر ارشاد این موضوع را به عهده دولت ندانسته و اظهار کرده که وصایت فرای با دولت نیست.

در اینجا چند نکته لازم به ذکر است:

به آن دسته از هموطنان که فرای را یک جاسوس و جنازه او را نجس خواندند و متاسفانه بدترین تهدیدها را در ارتباط با ورود احتمالی پیکر وی به اصفهان اعلام کردند، هیچ حرفی برای گفتن وجود ندارد، جز سلام و آرزوی سلامتی. (رجوع شود به آیه 63 سوره فرقان) چه این‌که روشی که این به ظاهر دوستان در دفاع از نظام و ارزش‌ها پیش گرفتند، جز لطمه زدن به آبروی نظام و دین و فرهنگ مردم ایران، حاصلی ندارد و چهره ملت فرهیخته و متدین ما را در بین اذهان عمومی مردم جهان مشوش خواهد کرد.

به آن دسته از مسئولان که با بیانیه‌های خود به عملکرد دسته مورد اشاره در شماره یک، تلویحا یا آشکارا صحه گذاشتند، باید گفت چنین حمایت‌هایی از کنش‌های غیرقانونی و خارج از چارچوب نظام، به معنای نفی کارآمدی ارکان قانونمند نظام است و رویدادهای مشابه با آن در طول تاریخ جمهوری اسلامی فرجامی جز آسیب‌های جدی و هزینه‌های بی‌مورد به نظام و مردم نداشته است.

به آن دسته از هموطنان و مسئولان که با راه انداختن کمپ‌ها و بیانیه‌های تبلیغاتی در فیسبوک و دیگر شبکه‌های اجتماعی، وا اسفا و وا ایرانا سر دادند و خواهان این شدند که به هر طریق ممکن این ایران‌شناس مشهور در اصفهان دفن شود باید گفت، مساله را بی‌اندازه بزرگ نکنید، به نحوی که به یک مساله ملی مبدل شود. با دفن فرای در اصفهان، چیزی بر ارزش‌های فرهنگی و سنتی آن افزوده نمی‌شود. بزرگ کردن بی‌دلیل این مساله، جز اختلاف‌افکنی داخلی حاصلی ندارد. هیچ یک از دو سوی این مساله (دفن یا عدم دفن فرای در ایران) نه مساله ارزش‌های نظام و انقلاب است و نه مساله توده مردم.

حسین برید / جام‌جم