ایران در انتظار چهارمین حماسه ساز

تا قبل از این سه بار به جام جهانی صعود کرده ایم ، جام های جهانی آرژانتین ، فرانسه و آلمان. هر بار در روز آخر بازی های مقدماتی و انتخابی جام جهانی  یک بازیکن  با به ثمر رساندن گلی سرنوشت ساز نام خود را روی زبان ها انداخته است.
اولین بازیکن غفور جهانی مهاجم انزلی چی  و موفرفری تیم ملی  در بازی های مقدماتی جام جهانی 1978 است که در بازی برگشت مقابل استرالیا و با کمی خوش شانسی و البته موقعیت شناسی فوق العاده اش در تهران دروازه حریف  را باز کرد  تا قبل از بازی آخر مقابل کویت صعودمان قطعی شده  راهی جام جهانی آرژانتین شویم.
نفر دوم خداداد است که بعد از سپری شدن مسیری دشوار و طولانی در حالی که در یک بازی یکطرفه دو گل ازاسترالیا خورده بودیم  بعد از گل باقری و بازیابی روحیه تیم ملی  در ملبورن  با مغلوب کردن مارک بوسنیچ حماسه خلق کرد و با به ثمر رساندن گل مساوی  و تغییر نتیجه به 2-2 در اذهان فوتبالی ها و حتی غیر فوتبالی ها ماندگار و جاودانه شد. خداداد با پاس طلایی علی دایی این گل را به ثمر رساند.
در سومین صعود زننده گل صعود به اندازه خداداد و غفور به چشم نیامد؛شاید به خاطر اینکه مثل دفعات قبل برای صعود دردسر و سختی زیادی نکشیده بودیم و بعد از ژاپن به عنوان دومین تیم راهی جام جهانی شدیم.این بار محمد نصرتی بود که در ورزشگاه پر از تماشاگر آزادی با ضربه سر دروزاه  بحرین را گشود تا تیم ملی به جام جهانی 2006 برسد  و قبل از بازی با کره شمالی صعودمان قطعی شود .
حالا و برای صعود چهارم دنبال بازیکنی می گردیم که در اولسان سرنوشت ساز باشد و  بساط جشن ملی را فراهم کند.در سه مرتبه قبلی دو مهاجم و یک مدافع زمینه ساز این شادی ملی و زننده گل صعود بوده اند و شاید این بار نوبت هافبک هاست. قوچان نژاد ، نکونام و یا....؟! باید منتظر بازی بعدی بمانیم.