کسی برای شکار دست و دلش نمی‌لرزد

آنقدر قانونگذاران حقوق حیوانات را ندیده گرفته‌اند که صیادان برای ساعت‌ها در کنار رودخانه‌ها اتراق می‌کنند و با استفاده از سم یا موتور برق آبزیان بی‌شماری را مسموم کرده یا می‌کشند، آن‌قدر نظارت در محدوده‌های حفاظت شده ضعیف است که شکارچیانی از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس در دشت‌های مرکزی کشورمان با شکار هوبره‌ها خوشگذرانی می‌کنند یا برخی از شکارچی‌نماها آن‌قدر از خوی انسانی فاصله گرفته‌اند که حیوانات آبستن را هم هدف می‌گیرند و خبرگزاری‌ها در سه هفته از مرگ شوکاها و بزهای وحشی آبستن در مازندران و پارک ملی «بمو» در فارس خبر می‌دهند.

آن‌قدر نظارت بر فروش سلاح شکاری بی‌حساب و کتاب است که هر کارنابلدی سلاح به دست می‌گیرد و به جای شکار، جانوران زیادی را زخمی کرده و سبب مرگ تدریجی آنها می‌شود.

اگر همه این نابسامانی‌ها را در کنار هم بگذارید، متوجه خواهید شد چرا حوادث تکراری تلخی برای حیات وحش کشورمان رخ می‌دهد.

برای نمونه مدتی قبل هم در یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های حیات وحش کشور متهمان پرونده خرس‌های سمیرم به صورت غیابی محاکمه شده و فقط به 18 ماه حبس تعزیری محکوم شدند، برای همین اگر آمار حوادث تلخ حیات وحش کشورمان کم نمی‌شود، نباید تعجب کرد.

با این حال روز گذشته هم ایسنا در گزارشی، بهای پروانه شکار و صید و بهای جانوران وحشی را اعلام کرد. برای نمونه بهای پروانه ویژه شکار و صید پستانداران شامل کل (هر راس) برای اتباع خارجی از 4000 تا 6000 دلار و اتباع ایرانی از دو تا 9 میلیون ریال، قوچ اوریال برای اتباع خارجی از 5000 تا 8000 دلار و اتباع ایرانی 9 میلیون ریال، قوچ البرز از 5000 تا 7000 دلار برای اتباع خارجی و برای اتباع ایرانی از دو تا 9 میلیون ریال در نظر گرفته شده، ولی با توجه به بهای پایین در نظر گرفته شده برای شکار نباید انتظار داشت که معجزه‌ای رخ دهد و دیگر خبر مرگ و انقراض گونه‌های جانوری کشورمان را ننویسیم و نخوانیم.

مهدی آیینی - گروه جامعه