هدفمندسازی یارانه ها و سفر

«سفر» هرچند از دوران‌های گذشته نیز وجود داشته است، اما امروزه سفر به عنوان مکمل سبک زندگی شهری و همچنین به عنوان یک تسهیل‌گر توسعه اقتصادی بخش‌های مختلف اقتصادی مد نظر قرار گرفته است. بنا به دلایل مختلف، صنعت جهانگردی به عنوان یکی از مولفه‌های بی‌بدیل توسعه پایدار نقش ایفا می‌کند، به سبب این‌که گردشگری می‌تواند سیکل مهاجرت روستاییان و ساکنین شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ را متوقف کند، موجب ایجاد شغل پایدار در مناطق بومی می‌شود و همچنین امکانات مختلف را به بخش‌های محروم منتقل می‌کند.

مبنای سفر در ایران، همواره انرژی ارزان بوده است. بسیاری از خانواده‌ها که توانایی پرداخت هزینه‌های سنگین را نداشتند با استفاده از خودروی شخصی و با کمترین هزینه در دهه گذشته سفر را وارد سبد هزینه خانوار خود کرده بودند، حجم بالای سفرهای نوروزی و ایام تعطیل که از همه اقشار اجتماعی در آن مشاهده می‌شدند، دلیلی بر همین مدعاست.

همچنین با همین هزینه ارزان انرژی، در همان شرایط استفاده از امکانات اقامتی برای بسیاری از خانواده‌ها سنگین می‌نمود و طبیعی است که هم‌اکنون با افزایش قیمت حامل‌های انرژی این امر روی هزینه‌های هتلینگ و اسکان تاثیر مستقیم خواهد داشت و هزینه‌های این بخش نیز بیش از گذشته افزایش پیدا خواهد کرد که پرداخت این هزینه‌ها نه‌تنها برای دهک‌های پایین جامعه ممکن نیست، بلکه برای دهک‌های با درآمد متوسط نیز مشکل خواهد بود.

در این شرایط لازم است، برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیرندگان اقتصادی هم به منظور حفظ صنعت گردشگری موجود و هم برای تقویت آثار سفر در این زمینه چاره‌ای بیندیشند، حتی اگر در این ارتباط پرداخت‌های مستقیم ممکن نباشد، می‌توان از طریق اقداماتی مانند کارت سفر، تقویت سفرهای دانشجویی، ارائه تسهیلات به آژانس‌های مسافرتی برای برگزاری تورهای اقساطی، انعقاد قراردادهای گروهی و دسته‌جمعی از طریق ادارات و وزارتخانه‌ها با مراکز اقامتی و تفریحی هم این هزینه‌ها را کاهش داد و هم این‌که شرایط سفر برای خانواده‌های ایرانی را تسهیل کرد.

موضوع سفر امری است که نباید از سبد خانوار ایرانی حذف شود. شاید در نگاه نخست، بسیاری به سفر به دید یک کالای لوکس و تجملی نگاه کنند، اما واقعیت این است که کیفیت زندگی امروز با سفر پیوند مستقیم خورده است، هر خانواده‌ای متناسب با شرایط خانوادگی و هر فردی متناسب با علاقه‌مندی‌های‌ فردی و اجتماعی‌شان باید امکان سفر رفتن را برای خود فراهم آورد و البته تسهیل و بهبود شرایط موجود امری دور از دسترس محسوب نمی‌شود، کافی است فقط به این نکته فکر کنیم که موضوع سفر و مسافرت نیز از جمله مسائلی است که مانند نان و آب و برق باید به آن فکر کنیم، در این صورت حتما راه‌حلی متناسب برای برون‌رفت از این شرایط می‌توانیم پیدا کنیم.