رژه آثار فرهنگی زیر پرچم سه رنگ ایران

: «میراث فرهنگی» دو کلمه پیچیده و بزرگی است که بزرگ تر از اتمسفر معنای خودش است. کلمه ای که حتی کاربرد آن فراتر از محدوده معنا و مفهوم کلمات است.

کد خبر: ۱۴۶۱۳۶

میراث یعنی آن چیزهایی که از یک نسل برای نسل دیگر به جای مانده اند و ما باید بخوبی از آنها مراقبت کنیم تا بدرستی آنها را برای نسل بعدی به یادگار بگذاریم . فرهنگ نیز معنای کامل کننده میراث است ؛ فرهنگ یعنی ادب ، سنن ، تمدن و یا هر چیزی که باعث اعتلای آداب و رسوم یک ملت می شود و می تواند نمایان کننده تاریخ و تمدن یک مرز و بوم به مرز و بوم دیگری بشود و به این شکل «تبادل فرهنگی» میان ملتها صورت بگیرد. اصلا تبادل فرهنگی ریشه در «میراث فرهنگی» دارد ، چون آنچه باعث ایجاد تبادل فرهنگی می شود همان تاریخ و رسوم و فرهنگ و آیین یک ملت است که نه مرز می شناسد و نه محدودپذیر است . پس کافی است برای ایجاد ارتباط و تبادل فرهنگی میان ملتها و کشورهای دیگر، به عظمت این دو کلمه پیچیده پی ببرید. آن وقت است که خواهید دانست چرا کشورها در تلاش هستند جهت اشاعه فرهنگ و تمدن کشورشان در کشورهای دیگر سرمایه گذاری کنند. سرمایه گذاری در این زمینه تا حدی قابل تقدیر است ، چراکه اگر از حد خود خارج شود، بحث «تقابل فرهنگی» را پیش می کشد آن هم به شکلی که گاه ملتها و کشورهای دیگر سعی دارند با فشار یا زور آیین و رسوم و فرهنگ خود را تحمیل کنند و یا اگر پا را فراتر از گلیم خود دراز کنند به آیین و رسوم کشورهای دیگر خدشه وارد کنند و این قبیح ترین ترفندی است که می توان به کار برد. اقدامی که گاه از جانب کشورهای خارجی در برابر کشور ما ایران با آن میراث و پشتوانه عظیم فرهنگی صورت می گیرد نمونه اش ساخت فیلمهایی چون (اسکندر) و یا (300) است که در این جهت قدم برداشته اند اما برنامه «میراث فرهنگی» با طرحی از محمد زین العابدینی ، مدیر گروه مستند شبکه 4 ، پنجشنبه شبها از این شبکه به نمایش درمی آید. به گفته مظاهری پور ، تهیه کننده این برنامه به دلیل حساسیت ها و موقعیت های فرهنگی ایجاد شده درباره کشورمان ایران و شناخت بیشتر آثار فرهنگی کشورمان و همین طور حفظ و احیای این آثار ، مسوولان علاقه مند شدند در این زمینه سرمایه گذاری صورت بگیرد.
«میراث فرهنگی» از اوایل شهریور 84 شروع به فعالیت می کند و به دلیل محدوده گسترده جغرافیایی که این برنامه با توجه به اهدافش درنظر می گیرد 2 سال ضبط این برنامه به طول می انجامد. این برنامه را به لحاظ قالب تولیدی می توان برنامه ای «مستند گزارشی» به حساب آورد که ضمن همراهی دوربین از نگاه عوامل و سازندگانش ، در تلاش است با لحاظ کردن 60 موضوع متفاوت که در هر قسمت از برنامه به آن می پردازد ، آیتم های مختلفی را پوشش دهد. قالبی که جدید نیست و اکثر برنامه های تلویزیونی از آن تبعیت می کنند.
اگر بیننده این برنامه باشید می دانید که این برنامه ضمن معرفی مکانهای دیدنی موجود در ایران سعی دارد تاریخچه ایران را ورق بزند، ضمن این که نمایش دهنده پیشرفت ها و گستردگی فرهنگی و تاریخی امروزه کشورمان نیز باشد. به عنوان نمونه به تنوع موجود در برنامه دقت کنید:
یک بار تحت عنوان یک آیتم به موضوعی با نام «دوره ساسانیان» می پردازد ، بار دیگر «دوره اشکانی» و دفعه بعد حمله مغول و... به شکل جداگانه در این برنامه مورد توجه قرار می گیرد. از این دیدگاه میراث فرهنگی را می توان برنامه ای «تاریخی» به حساب آورد، اما از جهت دیگر آثار موجود ایران در کشورهای دیگر تحت عنوان آیتم دیگری به نمایش درمی آیند مثل تصاویری از آثار فرهنگی ایرانی در موزه لوور پاریس و یا تصاویر گرفته شده از «موزه پرگارامان» در برلین و یا موزه «کلوزیوم رم» و ... که به طرح مقایسه ای میان آثار فرهنگی خودمان با دیگر آثار می پردازد.
از این دید می توان این برنامه را برنامه ای دانست که به بحث باستان شناسی نیز توجه نشان می دهد ، مثل حفاری های باستان شناسی طالش ، دره گز ، شوش و خوزستان و ... یا پرداختن به صنعت گردشگری یا بحث «باغ ایرانی» که فلسفه وجودی آن ارتباط با نقاشی مینیاتور ایرانی است یا بحث سد سیوند و... که در این برنامه به آنها توجه شده است . به هر حال میراث فرهنگی کشور ما محدودیت بردار نیست و پرداختن به این موضوعات در این برنامه حتی یک سوم میراث فرهنگی ایران را به نمایش نمی گذارد ، چون ایران سرشار از میراث های فرهنگی متعددی است مثل تخت جمشید ، منارجنبان ، حافظ، سعدی ، مولانا، استاد کمال الملک ، بهزاد ، بوعلی ، زکریای رازی و ... چه فرقی می کند؛ اصلا هیچ فرقی میان آثار تاریخی ، باستان شناسی ، آثار ادبی ، نقاشی ، پزشکی و... وجود ندارد.
همه زیر پرچم میراث فرهنگی رژه می روند و ما باید به خودمان ببالیم و اما این برنامه به دلیل دوره تحقیق و پژوهشی که به موضوعات موجود در آن پرداخته می شود، قابل تقدیر است ؛ هر چند که می توانست قالب دیگری بجز قالب مستند گزارشی داشته باشد.