کشف استعدادهای جدید در رویدادهای نوآفرین فیلمنامه نویسی

تاریخ این رویدادفرهنگی -هنری به دلایل متعدد تغییرکرد.پیش ازاین قراربودکه درتیرماه برگزار شوداما به دلیل همزمانی با انتخابات ریاست جمهوری،اولین رویداداستارت‌آپی فیلمنامه‌نویسی به همت پارک علوم وفناوری‌های نرم‌وصنایع فرهنگی به ریاست محمدحسین ایمانی‌خوشخو و دبیری بهزاد رشیدی از ۷تا۹مرداد برگزار می‌شود. به گفته دبیراین رویداددرابتدا حدود۱۰۰۰ایده فیلمنامه‌نویسی توسط ۳۳۲نفر به دبیرخانه این رویدادارسال شد.۴۰درصد شرکت‌کنندگان ازتهران و ۶۰درصد از سایر استان‌ها بودند. ۵۸درصد شرکت‌کنندگان آقا و ۴۲ درصد خانم بودند. ۹۸ اثر به عنوان آثار منتخب در دو بخش فیلم کوتاه و بلند انتخاب شده است. صاحبان این ایده‌ها از هفتم تا نهم مرداد در مرکز همایش‌های بین‌المللی دانشگاه علم و فرهنگ با اساتید راهنما، سرمایه‌گذران و جمعی از کارگردان‌های سینمای کشور نشست‌هایی را در قالب رویداد استارت‌آپی فیلمنامه‌نویسی و با حمایت پارک ملی علوم، فناوری‌های نرم وصنایع فرهنگی برگزارخواهندکرد.هیات انتخاب این رویدادمتشکل ازپوران درخشنده،مهدی سجاده‌چی،محمود اربابی،رضا حیدرنژاد، مهدی احمدی، هومان فاضل، علی مؤذنی، مصطفی رستگاری،محمدباقر قهرمانی وحسین رحیم‌زاده بعد از بررسی آثار ارسال شده، ۹۸ اثر را برای ورود به بخش ارائه و مسابقه انتخاب کردند. با محمود اربابی یکی از اعضای هیات انتخاب این رویداد سینمایی صحبت کردیم.
     
تاثیر شرایط بر فیلمنامه‌نویسی 
محمود اربابی،فیلمنامه راسنگ‌بنای هرفیلمی دانست وتاکیدکرد:هرفیلمنامه‌ای محصول مجموعه‌ای ازشرایط گوناگون است.این فیلمنامه‌نویس و پژوهشگر درباره گله‌هایی که عموما در زمینه کیفیت فیلمنامه‌ها‌‌ در سینمای ایران مطرح می‌شود، گفت: من جزو آن دسته از کسانی هستم که که معتقدم نویسندگان بسیار خوب و مستعدی داریم که ایده‌های درخشانی دارند اما مجموعه‌ای از شرایط سبب می‌شود که خروجی مطلوبی نداشته باشیم. به طوری که تاثیر نوع نگاه به سینما، نوع توقع از فیلمنامه‌نویسی، شرایط مالی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و...را درفیلمنامه‌نویسی کشورمان می‌بینیم.اربابی، سنگ‌بنای هر فیلمی را فیلمنامه آن دانست و تاکید کرد: بدون یک فیلمنامه خوب نمی‌توان فیلم برجسته‌ای ساخت اما همان‌گونه که اشاره کردم، فیلمنامه، پدیده‌ای است که نمی‌توان آن را به تنهایی بررسی کرد، مجموعه‌ای ازشرایط، زمینه‌ساز خلق آن می‌شود ودرحال حاضر ترکیب این دو وضعیت، سبب‌شده سینمای ایران به لحاظ فیلمنامه، آسیب‌پذیرتر باشد.
     
جای خالی تخیل در سینمای ایران 
او با اشاره به جای خالی تخیل در سینمای ایران اضافه کرد: نبود تخیل در سینمای ما به این برمی‌گردد که فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ما، نگاه مبتنی بر تخیل را برنمی‌تابد. تهیه‌کنندگان به این مقوله علاقه چندانی ندارند و فیلمسازان‌مان هم عمدتا آمادگی ساخت فیلم‌‌های مبتنی بر تخیل را ندارند. به همین دلیل بخشی بزرگی ازمحصولات سینمای ما را فیلم‌های واقع‌گرایانه تشکیل می‌دهد که چون به واقعیت‌های اجتماعی می‌پردازد، معمولا دچار مشکلات ممیزی می‌شود و همین وضعیت، سبب می‌شود فیلمنامه‌نویسی ما بیشترین آسیب را ببیند و شخصیت فیلمنامه‌نویس، کمرنگ‌ترین و کم‌حاشیه‌ترین عضو سینما باشد.این استاد دانشگاه ادامه داد: ذات سینما، بزرگ‌نمایی است اما قرار نیست کسی که این تصاویر را نوشته، بزرگ شود. بنابراین با آن دسته از همکارانم که به سبب جایگاه کمرنگ‌تر فیلمنامه‌نویس گله‌مند هستند، همراهی ندارم چراکه ذات این فرآیند این‌گونه است.
     
زمینه‌سازی برای رشد فیلمنامه 
اربابی در ادامه درباره تاثیر برگزاری رویدادهایی مانند رویداد استارت‌آپی فیلمنامه‌نویسی بر رشد و ارتقای این بخش از سینما گفت: این‌گونه برنامه‌ها مشخصا در زمینه کشف استعدادهای جوان و معرفی چهره‌های جدید بسیار موثر است اما اگر با دیگر جریان‌های مرتبط با سینما هماهنگی نداشته باشند، این تلاش‌ها و حرکت‌ها بی‌نتیجه می‌ماند. بنابراین در یک رویداد استارت‌آپی قطعا باید پیوند میان آن رویداد با تهیه‌کنندگان، تولیدکنندگان، نهادهای فرهنگی، نهادهای حمایت‌گر و تاحدودی هم کارگردانان برقرار شود و آنان نیز حضور داشته باشند.او با تاکید بر ضرورت همگرایی میان بخش‌های تولیدی سینما با رویدادهای استارت‌آپی فیلمنامه‌نویسی خاطرنشان کرد: اگر ارتباط میان نویسنده با تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران برقرار نشود، این‌گونه فعالیت‌ها به صورت مستقل و مجزا، راه به جایی نخواهد برد؛ چراکه لازمه موفقیت این رویداد، برقراری این ارتباط است تا ایده‌های درخشانی که به دست می‌آید، زمینه ساخت و بروز پیدا کند.اربابی با اشاره به این‌که برگزارکنندگان رویداد استارت‌آپی فیلمنامه‌نویسی تلاش خود را برای برقراری این ارتباط به کار گرفته‌اند، ادامه داد:تاجایی که اطلاع دارم،دوستان برگزارکننده بجددرپی ایجاد این پیوندهستند وتوجه من بیشتر به سمت تهیه‌کنندگان است که باید چنین رویدادهایی را جدی بگیرند و البته مقصودم صرفا تهیه‌کنندگان بخش خصوصی نیستند بلکه در بخش دولتی هم مراکز گوناگونی برای ساخت فیلم داریم همچون بنیاد سینمایی فارابی، سینمای جوان، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، صداوسیما و... که حضور آنان در کنار این رویداد بهتر می‌تواند ما را به نتایج مثبت برساند.