«سرزمین بی‌فصل» چگونه شکل گرفت؟

منقلب شدیم و تقریبا هر روز درباره این‌که یک نفر چطور می‌تواند ۳۰سال روزه بگیرد، صحبت می‌کردیم.مدتی گذشت و از روزنامه جام‌جم به من پیام دادند و گفتند می‌شود ستونی برای ویژه‌نامه چاردیواری درباره شهدای مدافع‌حرم به قلم شما داشته باشیم؟ من هم استقبال کردم و اولین گزینه‌ام برای نوشتن، زندگی شهید حاج سیدحمید تقوی‌فر بود. با خانم پروین مرادی، همسر شهید تماس گرفتم و حدود یک‌ساعت گفت‌وگو کردیم. وقتی می‌خواستم متن را بنویسم دیدم پیش نمی‌رود. ناگهان صفحه‌کلید (کیبورد) را رها کردم و کار را به حاج‌حمید سپردم. ماحصل این اتفاق شبانه، شد مطلب «گلپری بیداری» در ویژه‌نامه روزنامه جام‌جم. پیشنهاد نوشتن این مطلب هم با روز تولدم همزمان شده بود که برایم جالب بود و علاقه‌ام به شخصیت حاج‌حمید بیشتر شد.سال۹۷ که پیشنهاد مرکز اسناد برای نوشتن درباره شهدای مدافع حرم مطرح شد، بازهم گزینه من، شهید حاج‌سیدحمید تقوی‌فر بود. من حدود پنج ساعت با خانم مرادی صحبت کردم و ایشان که گریه کرده و منقلب شده بودند، فردایش تماس گرفتند و گفتند من دیگر نمی‌آیم! من هم بغض کردم و حال بدی داشتم. به حاج‌حمید متوسل شدم و گفتم خودتان خانم مرادی را قانع کنید. یکی دو هفته گذشت و دوباره خانم مرادی آمدند پای مصاحبه. من البته تلاش می‌کردم درباره حاج‌حمید صحبت نکنم چون تا وقتی نام ایشان می‌آمد، منقلب می‌شدند. وقتی من از یادداشتم در روزنامه جام‌جم بازخورد خوبی گرفتم از خانم مرادی خواهش کردم که درباره حاج‌حمید کتابی بنویسم اما ایشان گفتند کتابی نوشته شده و در شرف چاپ است. من اما انگیزه‌ام را حفظ کردم و تمام خاطرات خانم مرادی در شبکه‌های مجازی را پرینت گرفتم. وقتی من در حال نوشتن کتاب بودم، احساس کردم همه نوشته‌هایم به سمت خانم مرادی گرایش دارد و به ایشان گفتم اجازه می‌دهید قصه را به نام شما بنویسم و شخصیت محوری کتاب، شما باشید؟ من در جایی به این واقعیت رسیدم که حاج‌حمید تقوی‌فر اگر به این جایگاه رسیده است به خاطر همراهی‌های خانم مرادی است. من دیدم با زنی روبه‌رو هستم که به معنای مواقعی همسر است و همراهی می‌کند. خانم مرادی نگاهی عمیق به من کردند و این درخواست را پذیرفتند. احساس می‌کردم حاج‌حمید، از سمت همسرش به خاطر این همه همراهی دینی به گردن داشت و انگار با این روند، می‌خواست دینش را ادا کند.

روزنامه جام جم