آبی کمرنگ، آبی پررنگ

به گزارش جام جم آنلاین ، استقلال با کوهی از مشکلات مالی و غیرمالی و البته با توجه به ویژگی‌های سرمربی‌اش یعنی فرهاد مجیدی هنوز راهی طولانی تا تبدیل شدن به مدعی درجه یک قهرمانی دارد اما برد بسیار شیرین مقابل سپاهان نشان داد که رویای قهرمانی شاید در این فصل در دسترس تر از هر زمانی باشد.

استقلال گاه هوشیار است و گاه ناهوشیار. گاهی ایتالیایی بازی می کند و گاهی علی اصغری. برخی اوقات تاکتیک دارد و برخی اوقات بی برنامه است.

یا بازیکنش مصدوم می شود و یا اینکه همان بازیکن در اعتراض به بی پولی اعتصاب می کند. سرمربی‎اش یک روز آرام است و یک روز دیگر زمین و زمان را به هم می دوزد.

استقلال چند فصل متوالی است که به همه این موارد و چیزهایی مشابه همین ها می بازد و از کورس عقب می افتد و رنگ قهرمانی را نمی بیند. و دقیقا به همین دلیل است که حتی یک برد شیرین مقابل سپاهان و صدرنشینی در لیگ برتر نمی تواند چندان اطمینان اور باشد مگر اینکه روزهای خوب آبی ها به همین منوال ادامه داشته باشد.

اما اکنون دوباره امید به استقلال زیاد شده است. تیم فرهاد با بدشانسی پنالتی حیاتی و پیروزی بخش مقابل پرسپولیس را از دست داد و مقابل سپاهان نیز به برتری رسید تا نشان دهد این فصل مقابل هیچ رقیبی نمی خواهد کوتاه بیاید.

 می توان نسبت به این موضوع امیدوار بود؟

نهمین فصل، قهرمانی یا....

استقلال زمانی که با تاکتیک بازی می کند ، ارسال های هوایی الله بختکی ندارد و سردرگم نیست آبی پررنگ است.

استقلال زمانی که دوندگی بی حاصل دارد، قدرت بازیسازی را نادیده می گیرد، برای یک پنالتی و یا یک خطا داوران را مورد اتهام قرار می دهد و یا زمانی که سرمربی و مدیرعاملش به پروپای هم می پیچند آبی کمرنگ است.

آبی پررنگ به سمت قهرمانی است و آبی کمرنگ به سمت نهمین فصل ناکامی در راه کسب عنوان قهرمانی رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران.

در رابطه با مشکلات مدیریتی و مالی و اختلافات موجود در باشگاه فعلا نمی توان کاری کرد اما حداقل که می توان مشکلات تاکتیکی و تکنیکی این تیم را رفع کرد.

میانه میدان، تند و تندتر

گذشت زمانی که مجتبی جباری –زیدان وقت آسیا- در میانه میدان استقلال پادشاهی می کرد و یک بازیساز تمام عیار بود، بازیسازی که آبی ها به آن فخر می فروختند. اما الان چیزی به نام بازیساز تمام عیار در استقلال نمی بینیم. در نهایت چیزی که می‎بینیم تلاشی عالی اما ناکافی برای چیزی است که به اصطلاح تغذیه مهاجمان می نامیم.

مهاجمان استقلال به اندازه کافی پاس های دقیق و تودر دریافت نمی‌کنند. در واقع خط میانی استقلال یک کندی قابل ملاحظه دارد که برای ادامه روند خوب استقلال نیاز دارد تند و تندتر باشد.

دفاع خوب، دفاع عالی

خط دفاع استقلال گاهی خوب است، گاهی عالی و البته ناگفته نماند گاهی اوقات هم بد است. البته در مجموعه در این پست فعلا همه چیز خوب به نظر می رسد. مدافعان مقابل سپاهان عالی بودند.

استقلال در زمینه خط دفاعی همتراز پرسپولیس است و برای بهتر شدن باید خط میانی را تقویت کند.

ضربه آزاد که نشد کار!

درست است که استقلال روی موقعیت های ایستگاهی خوب کار می کند، درست است که استقلال در بازی با پیکان روی ضربات ایستگاهی عملکرد فوق‌العاده‌ای داشت و دو گل روی ارسال‌های مهدی‌پور توسط محمد دانشگر و سیاوش یزدانی به ثمر رساند اما همه اینها دلیل نمی شود که فرهاد مجیدی روی آن امید زیادی داشته باشد.

او پیش از این دیدار با سپاهان تمرینات ویژه‎ای برای بازیکنان جهت کار کردن بر روی ضربات ایستگاهی در نظر گرفت. البته کار درستی است اما نباید همه تمرکز بر روی آن باشد.

کار سخت و سخت تر

استقلال برای قهرمانی نیم فصل لیگ بیست ‎ویکم باید از سد سه حریف سرسخت فولاد، آلومینیوم و مس رفسنجان بگذرد.

از سویی فاصله تیم های  اول تا پنجم لیگ برتر به اندازه یک تا سه امتیاز است. هر گونه لغزش می تواند جایگاه تیم‎ها را سه پله پایین تر و یا سه پله بالاتر ببرد.

استقلال می داند که باید هوشیارتر از هر زمانی باشد.

رسیدن به گل های بیشتر و بیشتر

صادق ورمزیار – پیشکسوت استقلال

یک واقعیت وجود دارد و آن هم این است که برای صحبت کردن درباره موفقیت، عدم موفقیت و یا هر چیز دیگری درباره سرنوشت استقلال در لیگ بیست و یکم خیلی زود است. باید بگذاریم زمان بیشتری بگذرد تا بتوانیم با اطمینان بیشتری دراینباره صحبت کنیم.

استقلال پنج مساوی پشت سر هم به دست آورد و خیلی ها ناامید شدند. اکنون که دو پیروزی شیرین و پشت سر هم به دست آورده خیلی ها امیدوار و خوشحال شده اند. همین وضعیت متناقض است که باعث می شود نتوانیم فعلا درباره تیم استقلال چیزی بگوییم.

تیم در ادامه لیگ هم دیدارهای سختی در پیش رو دارد و هم دیدارهای سبک. نکته بسیار مهم این است که در فوتبال ایران بسیار اتفاق افتاده که یک بازی به ظاهر آسان برای یک مدعی تبدیل به یک مسابقه بسیار سخت و توام با اتفاقات بد شده است. بنابراین بازی سخت و آسان از این به بعد برای استقلال معنایی ندارد و باید به تمام دیدارها به چشم یک بازی حیاتی نگاه کند.

نکته بسیار مهم دیگری که درباره استقلال وجود دارد این است که توان بازیکنان این تیم بیشتر از اینها باید در کنار هم قرار بگیرد تا مجموعه منسجم تری تشکیل شود.

اکنون روندی که استقلال در پیش گرفته خیلی خوب است ، به شرط آنکه به همین زودی متوقف نشود. اگر چنین شود آنگاه شاهد سقوط استقلال به رده های پایین تر هستیم که این برای هیچ یک از هواداران استقلال خوشایند نیست.

استقلال البته نکات مثبتی دارد که ما را نسبت به آینده امیدوار می کند، به عنوان مثال این تیم در بحث دفاعی بسیار مستحکم است و کم نمی آورد. تیم کم گل می خورد و این یک نکته بسیار خوب و مثبت است. به نظر همین «گل نخوردن» به استقلال کمک زیادی خواهد کرد تا به اهداف خود برسد.

اما در نقطه مقابل این تیم در خط حمله باید بیشتر کار کند. برای کسب پیروزی در بازی های آتی فقط داشتن خط دفاع خوب کافی نیست، استقلال باید برای رسیدن به گل طرح و برنامه داشته باشد و بتواند راه گل زدن به تیم های مختلف را پیدا کند. تیمی که نتواند گل بزند حتی اگر بهترین دفاع دنیا را هم داشته باشد ره به جایی نمی برد.

فرهاد مجیدی به عنوان سرمربی استقلال ابزارهای مختلفی را در اختیار دارد. بازیکنان تیم از توپ ها به خوبی در «یک سوم» استفاده می کنند اما تیمی که قهرمانی می خواهد ابزارهای دیگری هم لازم دارد.

با تمام این اوصاف اعتقاد دارم که تیم برای قهرمانی نیم فصل آماده است و می تواند به هدف خود دست پیدا کند. این کمترین پاداش برای هواداران استقلال است.

هیلدا حسینی خواه - گروه ورزش / روزنامه جام جم