صلح عاشقانه

این غریزه طبیعی بشر است که در برابر تهاجم دست به دفاع از خویش بزند و مدافع رفتاری عقلانی در برابر تهاجم از خود بروز می‌دهد. اما نکوهش جنگ و خونریزی همیشه امری است که می‌توان از آن طریق به خوی درنده انسانی حمله کرد و این نیز رفتاری عقلانی است هرچند گفته می‌شود برای رسیدن به صلح باید جنگید و این جنگی که قرار است صلح به بار بیاورد متفاوت از جنگی است که برای شهوت و شهرت است.
«پرچم صلح» شهریار شفیعی جنگی را نکوهش می‌کند که خانه‌ها را خراب و کودکان و زنان را بی‌سرپناه می‌کند. این مجموعه شعر سپید تلاش می‌کند عاشقانه‌هایی بگوید که در آن خواننده از جنگ و خونریزی بیزاری بجوید و برای رسیدن به صلح تلاش کند، ولو اگر این صلح با دست گرفتن سلاح همراه باشد.
قالب سپید در شعر نو از آن قالب‌هایی است که شاید هرخواننده‌ای با آن ارتباط برقرار نکند و بسیاری از مخاطبان شعر آن را قالب روشنفکری می‌نامند، ولی شهریار شفیعی در این مجموعه با زبانی ساده و روان با این قالب اشعاری سروده که هرکس می‌تواند با آنها ارتباط برقرار کند و حس نکند با سبکی عجیب و دیریاب روبه‌روست.
شفیعی در این کتاب در حالی که از جنگ و نبرد حرف می‌زند از عشق می‌نویسد و این ویژگی اشعار اوست که عشق را راه رسیدن به صلح و آرامش می‌داند؛ عشقی که عفیف است.
شعر می‌تواند چیزی باشد
که هرگز وجود نداشته
مثل فاصله پیراهن و تن تو
مثل من و تو
وقتی که می‌نویسم آغوش...
عاشقانه‌های این کتاب نشان می‌دهد که با شاعری مسلمان روبه‌رو هستیم و گفتن از عشق و معشوق را در پرده‌ای قرار داده و جایگاه عشق را به هرزه‌زبانی‌ها نیالوده و این وجه تمایز برای یک شاعر مسلمان است.
شفیعی در اولین تجربه انتشار اشعارش به صورت مستقل توانسته توجه مخاطبان را به خود جلب کند و در مدت کوتاهی توجه را به خود معطوف کند. پرچم صلح را باید صدای تازه‌ای در فضای شعر امروز و نسل جوان دانست که در این قالب حرف‌هایی برای گفتن دارد.

سیف‌ا.. نجاریان

روزنامه‌نگار