رنگ در رنگ

پیراهن‌های بلند که نامشان کوینک است؛ بلند و ساده. البته جایی خوانده ام که برای مهمانی و جشن‌ها زنان از کوینک زیباتر که در حاشیه آستین‌ها و بخش‌های دیگر آن تزییناتی دارد، استفاده می‌کنند. شلوارهای زنان ترکمن که به بالاق مشهور است دارای کمر و میان ساق آن به نسبت دیگر شلوارهای سنتی زنان ایرانی تا‌حدی گشادتر است.
اما زیباترین بخش لباس زنان ترکمن روسری‌های رنگارنگ آنهاست. روسری‌هایی که رنگ‌ها و طرح‌های آن در تمام نقاط ایران زبانزد است. این روسری‌ها که در میان زنان ترکمن به چارقد مشهور است، دارای طرح‌ و بافت‌های متعددی است و به طورکلی به شکل مربع و اصولا از جنس ابریشم نازک است. نکته جالب این‌که زنان ترکمن براساس رسم خویش چانه خود را از دیگران می‌پوشانند و یکی از دلایلی که چارقدهای بزرگ استفاده می‌کنند همین است که چانه خود را با روسری پنهان کنند. در گذشته حتی گردی کامل صورت خود را نیز با چارقد می‌پوشاندند. اما نکته ظریفی را از نوع پوشش چارقد از زبان یکی از زنان زیباروی ترکمن می‌شنوم و آن این‌که زنان متاهل زیر چارقد خود از انق (الانقی) استفاده می‌کنند که حلقه تزیینی روی سر و زیر چارقد است. دختران مجرد ترکمن تا زمانی که ازدواج نکنند از انق (الانقی) استفاده نمی‌کنند. مردان ترکمن اما لباس‌های ساده و گاهی سنتی خود را بر تن دارند. گویی در گذشته مردان نیز با لباس سنتی دیده می‌‍‌شدند. لباسی که شامل دون که همان بالاپوششان بوده و شلوارهای سنتی و کلاه‌های مشهور ترکمن. اما امروزه کمتر این پوشش در این شهر بین مردان رایج است، شاید هم من سعادت دیدن این لباس زیبا را از دست دادم.