فرهاد، گران‌تر از همایون

با این حساب می‌دانیم که می‌شود یک فهرست بلندبالا نوشت از چهره‌هایی که طی سال‌های گذشته خواسته‌اند خواننده باشند. اغلب در دیگر عرصه‌های هنری و ورزشی چهره بوده‌اند و با خودشان گفته‌اند چه اشکالی دارد خوانندگی را هم تجربه کنند! بعد هم به خودشان گفته‌اند تو می‌توانی و گوی به دست وارد میدان شده‌اند، اما شاید مخاطبان موسیقی خیلی از آنها را حتی حالا به خاطر نیاورند و خیلی از افرادی هم که برای خرید آلبوم‌هایشان دست به جیب شده و در جشن‌های امضا و رونمایی‌شان شرکت کردند حالا هیچ چیزی از این آثار در خاطر نداشته باشند.
از این رو می‌توان به قطع گفت، هر کدام این خواننده‌های تازه از گرد راه رسیده، عمری داشته‌اند کوتاه و جز چند چهره هیچ‌کدام نتوانسته‌اند در عرصه موسیقی ماندگار شوند، آن‌قدر که برخی منتقدان موسیقی این چهره‌ها را چون بادهای موسمی دانسته‌اند که گویی در فصلی بنای وزیدن می‌گذارند و خیلی زود هم عمرشان به پایان می‌رسد.
پدیده‌ای به نام فرهاد
تازه‌ترین پدیده این عرصه که البته ما هنوز قضاوتی درباره ماندگار شدن و نشدنش نداریم (فارغ از این‌که چند قطعه شنیدیم و با خودمان گفتیم امیدی نیست) فرهاد پسر مهران مدیری است. او چند ماه پیش تک‌آهنگی به نام «فرواگ» را منتشر کرد و روز گذشته هم اولین آلبومش را با عنوان «نام من عشق است.»
در توضیح این آلبوم آمده است: «به‌سختی می‌توان این آلبوم را در تنها یک سبک جای داد. چهار آهنگ از ملودی‌های فولکلور خراسانی و دو آهنگ از آثار ابراهیم منصفی تاثیر گرفته‌اند. برخی آهنگ‌ها به اصل ملودی‌ها بسیار نزدیک و برخی بسیار دور هستند. ملودی سه آهنگ دیگر نیز آهنگسازی شده‌اند.»
نکته جالبی که کاربران فضای مجازی هم به آن پرداخته‌اند، قیمت این آلبوم است. قیمت نسخه الکترونیکی این آلبوم 20 هزار تومان و قیمت نسخه فیزیکی‌اش 25 هزار تومان است و از نگاه کاربران این قیمت‌ها حتی از قیمت آلبوم همایون شجریان، خواننده جوان و شناخته شده پیشی گرفته است. حالا ماجرا چیست که خواننده‌ای از راه برسد و با خیال راحت از استقبال اولین آلبومش قیمت‌ها را این‌طور جابه‌جا کند، اتفاق جالبی است!
اتفاق تکراری
خودمان هم گفتیم که اتفاق بارها تکرار شده، بهرام رادان، کامران تفتی، امین حیایی، محمدرضا گلزار، رضا عنایتی، حمید استیلی و احمدرضا عابدزاده و... همه آلبوم موسیقی منتشر کرده‌اند. هر چند برخی مانند محمدرضا هدایتی، خواننده نسبتا خوبی از کار درآمده‌اند، اما مردم این عده انگشت‌شمار را هم هنوز با همان جایگاه سابقشان می‌شناسند. خلاصه که آنقدر طی سال‌های گذشته مدام این فهرست عریض و طویل شده که حسابش از دست همه‌مان در رفته است، نمونه اخیرش را می‌توان همین کنسرت پرطرفدار پدر فرهاد مدیری، آقا مهران مدیری دانست، کارگردان و مجری موفقی که همه این سال‌ها سعی کرده خواننده هم باشد و تیتراژ برخی کارهایش را هم خودش خوانده است. هر چند هم خواننده خوبی نیست، اما روزگار است دیگر امر بر خودش و برخی دیگر مشتبه شده که خواننده است و کنسرت هم برگزار می‌کند، البته اگر از افراد بی‌شماری که او را دوست دارند بپرسید، کمتر کسی این هنرمند را با عنوان خواننده در ذهن خود به رسمیت می‌شناسد، اما هر چه باشد مدیری هم جزو خیل کثیری است که شانس خودش را در عرصه موسیقی امتحان کرده و چه بسا خودش هم نظری برخلاف ما داشته باشد!
2 روی سکه
خب حالا ایرادش چیست؟ چرا این همه تنگ نظر باشیم؟ خواننده دلش می‌خواهد بازیگر شود و بازیگر خوانندگی را تجربه کند. این وسط کلی هم تجربه تازه شکل می‌گیرد و چه از این بهتر! خب. این یک نگاه است، نگاهی که خیلی‌ها می‌گویند درستش همین است و باید فارغ از تنگ نظری‌ها برای همه فضای کار ایجاد کرد. ما هم قصد قضاوت شخص خاصی را نداریم و نمی‌خواهیم به تنگ نظری هم محکوم شویم، اما این ورود و خروج‌های پر همهمه و ناگهانی که اصولا هم موقتی و گذرا هستند، به جریان‌های هنر آسیب می‌زنند. خواننده یا بازیگری سال‌ها تلاش می‌کنند تا بتوانند در بازار هنر مدنظرشان جای خود را باز کنند، نه خودشان چهره هستند و نه اطرافیانشان، اما حضور چهره‌های دیگر عرصه‌ها می‌تواند شرایط موجود را دستخوش اتفاقاتی کند که از روند طبیعی اش دور شود و ذائقه مردم را هم تحت تاثیر قرار دهد. با همه این حرف‌ها اما مطمئن باشید هنر با کسی شوخی ندارد، کمی زمان، فقط کمی زمان لازم است تا ببینیم از میان این همه اثر منتشر شده چه کسی می‌ماند و چه کسی فراموش می‌شود.

زینب مرتضایی‌فرد

ادبیات و هنر