در سطح نمانیم

درگیری‌های بازیگری و تمرین در نمایش‌هایی که فرزندم روی صحنه می‌برد، باعث شده اغلب شب‌ها درگیر تمرین تئاتر باشم ولی اگر فراغتی ایجاد شود قطعا محصولات تلویزیونی را می‌بینم تا ببینم چقدر آن عمق موردنیاز برای جلب مخاطب در آنها لحاظ شده است.
زمانی بود که مجموعه‌ای تلویزیونی با پخش اولین قسمتش، جای خود را باز می‌کرد ولی الان از این دست اتفاقات نمی‌افتد و مدت‌ها باید بگذرد تا محصولی سرگرم‌کننده و در عین حال ماندگار خلق شود. دلیل این مسأله آن است که سطحی‌‌نگر شده‌ایم و انگار عمق فکریمان ته کشیده! همه چیز در سطح مانده؛ از سطح تولیدات محصولات تا سطح انتظارات مخاطبان.
البته که این سطحی شدن یکباره رخ نداده و یک دوره زمانی را طی کرده‌ایم تا به اینجا رسیده‌ایم و اگر بخواهیم باز هم به روزهای اوج تلویزیون برگردیم باید به عمق و کنه اندیشه‌ها رسوخ کنیم.
باید محصولاتی را تولید کنیم که در وهله اول یک فکر و اندیشه خاص پشت‌شان باشد؛ منظورم این نیست که محصول فلسفی تولید کنیم. منظورم این است که ریشه‌های فکری باشد که تولیدکننده باشد و نه ریشه‌های تجاری. از همان مرحله خلق ایده و تنظیم طرح و بعدتر نگارش سیناپس و در نهایت نگارش فیلمنامه باید عمیق کار کنیم که موفق باشیم. این عمق باید در پروسه تولید هم همراهمان باشد تا حدی بالا از استانداردها ایجاد شود.
اگر عمیق کار کنیم در آن صورت مخاطب هم از محصولاتی که تولید می‌شود بسیار بیشتر از آنچه الان می‌بینیم استقبال خواهد کرد. تولید محصول عمیق به آدم‌های دارای فکر و اندیشه نیاز دارد و خوشبختانه از این آدم‌ها در کشورمان کم نداریم. فقط کافیست آنها را به‌کار گیریم و فضا و امکانات را برایشان فراهم کنیم و البته که از آنها بخواهیم محصولاتی تولید کنند که دارای بازدهی مناسب فرهنگی باشند.

خسرو احمدی

بازیگر