شأن مرحوم دالوند بالاتر از دسته‌بندی‎های سیاسی است / در یک سال اخیر نقدهای زیادی به هنر روشنفکری نوشت

محمدحسین نیرومند، گرافیست و مشاور هنری اسبق وزیر ارشاد در دولت دهم به آشنایی‌اش با احمد دالوند اشاره‌کرده و به جام‌جم آنلاین گفت: آشنایی من و احمد دالوند به دوره دانشجویی در دهه شصت و دوستی‌مان هم به 5 سال پیش که در محافل انقلابی حضور داشتند باز‌می‌گردد. دالوند یک جریان شناس فرهنگی به‌ویژه در حوزه تجسمی بود که به‌طور مرتب گالری‌ها و آثار هنری را بررسی می‌کرد، او یک منتقد بسیار حرفه‌ای با یک ظرفیت بسیار بزرگ بود که متأسفانه قدرش را ندانستند.

او ادامه داد: بعید است فرد دیگری تا سال‌های طولانی بتواند مثل ایشان هنر تجسمی را بشناسد و قلم شیوایی داشته باشد. فقدان این هنرمند بزرگ که توانایی و استعداد زیادی در نقدنویسی هم داشت برای هنرهای تجسمی بسیار سنگین است.

این هنرمند در ادامه با اشاره به سابقه فعالیت‌های اخیر مرحوم دالوند گفت: دالوند مدت‌ها بود که با فعالین انقلابی حوزه هنرهای تجسمی نشست و برخاست داشت؛ همین موضوع هم ایشان را به جشنواره هنر مقاومت جذب کرد. بعد از چند دوره شرکت در جشنواره به‌عنوان طراح گرافیک و قبول مسئولیت دبیری بخش علمی این جشنواره، دوستان هنرمندمان به ایشان پیشنهاد سردبیری یک مجله تخصصی و جدید دادند.

او اضافه کرد: مجله هور، از نیمه دوم سال 96 به سردبیری مرحوم دالوند در روایت فتح کار خود را شروع کرد اما متأسفانه فقط در سه شماره به انتشار رسید. این مجله نقدهای بسیار خوبی در زمینه هنرهای تجسمی و گرایش‌های روشنفکری داشت که بسیاری از آن‎ها به قلم خود ایشان نگارش شده است.

نیرومند ادامه داد: بسیار تأسف می‌خورم که چرا قدر این انسان شریف و هنرمند را بیشتر ندانستیم. هنر انقلاب اسلامی در بخش خلق آثار تجسمی توانسته هنرمندان زیادی را به جامعه هنر معرفی کند، اما متأسفانه حتی یک نفر منتقد هنری که بتواند با دقت، هوش و علاقه دالوند مطلب بنویسد تربیت نکرده‌ایم. ناراحتم که از فرصت حیات ایشان برای تربیت نیروهایی شبیه به خودشان استفاده نکردیم؛ احمد دالوند هرگز آن‌طور که شایسته شخصیت حرفه‌ای‌اش است دیده نشد و موردتمجید قرار نگرفت.

این گرافیست همچنین با اشاره به تلاش‌های برخی رسانه‌ها برای مصادره کردن فعالیت‌های دالوند به نفع جریان روشنفکری گفت: احمد دالوند، انسانی بسیار فاضل‌تر و عالم‌تر از آن بود که بخواهد در این گرایش‌های سیاسی بگنجد؛ به‌واقع شأن او بسیار بالاتر از این حرف‌ها بود. ضمن آنکه شناسنامه کاری اهل فرهنگ روشن است، رزومه دالوند هم با یک سرچ ساده قابل‌دسترسی است و نیاز به اثبات ندارد که ایشان از کجا به کجا رسید.

این هنرمند پیشکسوت اضافه کرد: در سال‌های اخیر برخلاف سال‌های قبل ایشان به سمت فضای هنر انقلابی گرایش پیداکرده بود و آخرین فعالیت رسانه‌ای‌اش هم مربوط به همان مجله هور و نگارش کتابی در مورد هنرمندان جوان انقلابی بود که متأسفانه به دلیل فوت ناگهانی‌اش متوقف شد.

نیرومند در پایان با اشاره به آخرین دیدارش با دالوند بیان کرد: حدود 10 روز پیش برای ملاقات خدمت ایشان رسیدیم و دالوند را مثل همیشه فردی پرانرژی و باانگیزه دیدیم؛ تولد ایشان حدود یک ماه پیش بود و ما وقتی تبریک گفتیم، با شوخی جالبی جواب داد بالاخره من هم توی شصت‌سالگی پا گذاشتم اما با یک‌پا! ایشان چند وقت پیش به دلیل وخامت بیماری دیابت، یک پای خودشان را ازدست‌داده بود.

او گفت: در آن دیدار حدود یک ساعت هم در مورد آینده هنرهای تجسمی انقلاب اسلامی صحبت کردیم و امید بسیار زیادی که ایشان به هنرمندان انقلابی داشتند. دالوند با اشاره کتاب جدیدش گفت کتابی که در نقد و معرفی هنرمندان جوان انقلابی نوشته تقریباً تمام‌شده و برای چاپ آماده است.