راهپیمایی اربعین، یعنی یک زندگی سرشار از خوشی

این یک نوع برخورد متفاوت تر از آن چیزی است که ما در برخی از رویکردهای جریانات فرهنگی و مذهبی می بینیم. مثلا اگر در مراسم حج واجب شرکت می کنیم به دلیل وجوب آن و دریافت ثواب است. اما پیاده روی اربعین و این اتفاق بزرگ که من سال گذشته با چشم خودم آن را دیدم چیزی فراتر از این مسائل ارزشمند است. در اینجا حوزه های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و روابط انسانی متفاوتی را انسان تجربه می کند که من حتی در موسم حج هم آن را کمتر دیدم. آدم هایی که بدون هیچ نوع شناختی از همدیگر با یک اتحاد فکری و با یک شعار سیاسی - مذهبی که بر آن تاکید ویژه دارم، وارد یک جریان بزرگ اجتماعی می شوند در یک فضایی که یادآور خاطرات بسیاری است یک پیام بزرگ جهانی را به دنیا صادر می کنند. وقتی که عکس ها، تصاویر و مشاهدات مستقیم را در موقعیت های مختلف این مانور بزرگ شیعیان به نظاره می نشینی، درمی یابی این اتفاقات کوچک و بزرگ هیچ کدامش جنبه یک رفتار مستقیم مذهبی ندارد؛ این که یک آدمی با خواهش کف پای یکی را ماساژ می دهد این که یک کسی، یک جایی التماس می کند و تو را قسم می دهد که در موکب من بیایید و استراحت کنید و غذایی میل کنید موید این نکته است. نزدیک شدن آدم هایی با فرهنگ ها، رفتارها و با زبان های مختلف در محیطی که هیچ وقت دیگر نمی توان آن را تجربه کرد. آنجا، جایی نیست که شما بگویید در یک موعد دیگر و یا در یک روز دیگر می آیم و از آن فضا لذت می برم. همه لذت پیاده روی اربعین به این حجم عظیم انسانی است که در این فضا اتفاق می افتد. من اصطلاحی را چند روز پیش به یکی از دوستانم گفتم که برای خوشگذرانی در مراسم اربعین حضور پیدا می کنم. او به من گفت این چه سخنی است؟ نگران نیستی با این حرف مورد عتاب قرار بگیری؟ مگر دم و دستگاه امام حسین برای خوش گذراندن است؟گفتم: بله؛ برای خوش گذراندن است، ولی مفهوم خوشی و ابزار خوشی اش با تصورات مادی ما فرق می کند. این خوش بودن ورای مباحث مادی و بر مبنای خمیر مایه و فطرت انسانی است.

همین عامل سبب می شود این خوشی تداوم بیشتر و اثرات مثبت بسیاری در ابعاد مختلف زندگی ما بگذارد. به نظرم تفکر و آن ماجرایی که همه می آیند و این جمعیت میلیونی شکل می گیرد، برای همین خوش بودن است. پیاده روی اربعین یعنی یک زندگی سرشار از خوشی. این مراسم یکی از اتفاقات جذاب و بزرگی است که ما شانس آن را داریم که فقط در این ایام آن را تجربه کنیم. نکته پایانی اینکه، نسل من و نسل های پس از من، دوران دفاع مقدس را تجربه نکردند. مثلا اینکه شعارهایی مثل «کربلا کربلا، ما داریم می آییم» چه احساسی را در رزمنده ها و افراد حاضر در آن موقعیت ایجاد می کرد؟ شاید درک آن دست نیافتنی بود، اما در این دوره از زندگی، من این موضوع را تجربه کردم و اتفاقی که شاید در تصاویر مبهم دوران کودکی من بود، الان قابل درک است و با حضور در راهپیمایی اربعین آن را تجربه کردم و واقعا حس عجیبی به من منتقل کرد.

محمد سلوکی؛ مجری سیما