چرا توهین؟

جام جم آنلاین - اما همین بازیکن خوب در دقایق پایانی بازی با اسپانیا و همین طور بازی با پرتغال، دو موقعیت طلایی را از دست داد. او پس از حذف تیم ملی با چشمانی اشکبار و در حالی که می‌گریست، گفت: «مردم ایران در فضای مجازی هر چه می‌خواهند به من بگویند؛ اما به خانواده‌ام کاری نداشته باشند.»

این، تلخ‌ترین جمله‌ای بود که یک ملی‌پوش می‌توانست بگوید؛ بازیکنی که در هر بازی نزدیک به ده کیلومتر برای ما دوید، بازیکنی که هر چه از دستش برمی‌آمد انجام داد. چرا عده‌ای باید در فضای مجازی به او ناسزا بگویند؟ چرا باید سردار آزمون از فحاشی‌های فضای مجازی گلایه کند؟ این‌که بازیکنان با وجود دوندگی و تعصب بالا، در زدن گل ناکام می‌مانند؛ دلیل قانع‌کننده‌ای برای توهین است؟

پیش از آن‌که تیم ملی برای آخرین اردوی پیش از جام جهانی به ترکیه برود، کارلوس کی‌روش هم از فحاشی‌های شرم‌آوری در فضای مجازی گفت که برخی هموطنان ما به دلیل تعصبات باشگاهی به او نثار کردند.

اصولا چرا باید فضای مجازی ما اینقدر نشسته و غیرپاستوریزه باشد؟ چرا باید عده‌ای در فضای مجازی به سرمربی و بازیکنان تیم ملی کشورمان فحاشی کنند؟ تنها به این دلیل که در فضای مجازی همه چیز مجازی است و چهره اشخاص ناشناس می‌ماند؟ واقعا این توجیه مناسبی است؟‌ حتی اگر کی‌روش سرمربی تیمی غیر از ایران بود و سردار آزمون و مهدی طارمی بازیکنان تیم ملی حریف، منطقی نیست به آنها توهین و فحاشی کنیم. آیا این روش متمدنانه‌ای برای انتقاد است؟ نام این کار اعتراض است، انتقاد است یا تخریب؟ کاش بیاموزیم در فوتبال هم مدنی و محترمانه رفتار کنیم.