مناطق محروم،چشم‌انتظار پزشک

اما با توجه به نبود امکانات و تجهیزات لازم به نظر می‌رسد، رفع این مشکل در چنین شرایطی امکان پذیر نیست، زیرا تربیت پزشکان در برخی تخصص‌ها در جامعه پزشکی تقریبا پنج سال زمان لازم دارد و همچنین نیازمند استادان و بیمارستان‌های جدید است.

تا چند سال پیش پزشکان و متخصصان در مناطق محروم حضور پیدا نمی‌کردند و کار به جایی می‌رسید که نیازمندان به کادر پزشکی برای درمان ناچار بودند به مراکز استان‌ها و تهران مراجعه کنند. اگر چه این روزها ارائه خدمات بهداشتی و درمانی متخصصان در مناطق محروم گسترش پیدا کرده، اما حضور پزشکان در این مناطق به اندازه کافی نیست.

لازم به یادآوری است‌ در کشورمان به حدود 210هزار تخت بیمارستانی نیاز است، اما‌‌ تلاش‌هایی که از سمت وزارت بهداشت و درمان می‌شود،‌ تاکنون سبب ایجاد حدود 120 هزار تخت شده است.

برای تشویق پزشکان به حضور در مناطق محروم نیز تاکنون تلاش‌های زیادی شده است.این که انتخاب پزشک متخصص از محل و منطقه خود پزشک صورت بگیرد و متعهد کردن پزشکان به این که بعد از اتمام تحصیل در مناطق محروم مشغول به کار شوند نقشی موثر در افزایش تعداد متخصصان مناطق محروم دارد، اما برای حل مشکلات ساکنان این مناطق به تلاش و راهکارهای بیشتری نیاز است.

پزشکان زحمتکش بسیاری هستند که کیلومتر‌ها دورتر از محل زندگی خود و در مناطق محروم فعالیت می‌کنند، اما جبران نشدن زحمات آنها سبب می‌شود تیم‌های پزشکی و متخصصان انگیزه‌ای برای ماندن در مناطق محروم نداشته باشند و ترجیح دهند یا در شهر خود به درمان بیماران بپردازند یا روانه کلانشهرها شوند.

قانون پزشکان و قشرهای تحصیلکرده دیگر را مجبور به فعالیت در نقاط مختلف کشور نمی‌کند، اما به نظرم می‌شود در ابتدای تحصیل با دانشجویان قراردادی بسته شود که اگر با امتیاز کمتر پذیرفته شدند بعد از فارغ‌التحصیلی مدت بیشتری را در مناطق محروم ‌فعالیت کنند، اما بهترین کار اجرای سیاست‌های تشویقی است که با پرداخت بموقع حقوق و حمایت‌های مالی می‌تواند نتیجه بخش باشد.

احمد حمزه

نماینده شش شهرستان جنوبی استان کرمان