همراهی مردم با تلویزیون در نوروز

حالا نوروز دوباره به پایان رسیده و زندگی چرخه‌ای نو را آغاز کرده است. مجموعه‌ها و برنامه‌های ویژه نوروزی هم به پایان رسیده‌اند و تلویزیون روال سابقش را ازسرگرفته است. این فرآیند، بهانه خوبی شد تا سراغ شهروندان برویم و در گزارشی میدانی، میزان رضایتشان را از برنامه‌های روی آنتن رفته در این مدت جویا شویم.

سریال‌ها در صدر

میان شهروندان می‌روم. همان‌طور که می‌شد حدس زد، سریال‌های تلویزیونی در صدر محبوب‌ترین‌های تلویزیون و پرمخاطب‌ترین بخش برنامه‌های شبکه‌ها در ایام نوروز هستند. سه مجموعه نمایشی جدید «علی‌البدل»، «مرز خوشبختی» و «دیوار به دیوار» آثاری بودند که امسال از سه شبکه یک، دو و سه سیما روی آنتن رفتند و با استفاده از فضاهای متفاوت، داستان‌پردازی‌های متمایز و استفاده از چهره‌ها و بازیگران شناخته شده و ممتاز توانستند نگاه مخاطبان را به خود جلب کنند.

خانم رفیعی، 45 ساله و خانه‌دار به جام‌جم می‌گوید: طی نوروز، بیشتر تماشاچی مجموعه‌های تلویزیونی مختلف بودم و این سریال‌ها را دنبال می‌کردم. در این میان علی‌البدل را به دلیل زمان پخش مناسب و نیز دیوار به دیوار را به خاطر جنس شوخی‌های مفرحش بیشتر دوست داشتم.

وی می‌افزاید: در خانه ما مجموعه‌های نمایشی طنز از اهمیتی ویژه برخوردارند، چرا که باعث ایجاد شادی و نشاط می‌شوند و همه اعضای خانواده‌مان را دور تلویزیون جمع می‌کنند.

بهزاد، 27 ساله و مهندس جویای کار هم می‌گوید: من هم هر سه مجموعه را دنبال می‌کردم و می‌دیدم. با این حال با مرز خوشبختی ارتباط بیشتری برقرار کردم چرا که جنس داستان جوان‌پسندانه‌تری داشت و به بخشی از مشکلات حاضر ما نسل جوانان اشاره می‌کرد. بازی بازیگران شناخته شده مجموعه، همچون امیرحسین آرمان و پوریا پورسرخ هم از دیگر جذابیت‌های مرز خوشبختی بود.

نسرین، 31 ساله و حسابدار هم علی‌البدل را به عنوان محبوب‌ترین مجموعه نمایشی خود در ایام نوروز عنوان می‌کند و می‌گوید: فضای طنز علی‌البدل و به ویژه بافت چشم‌نواز روستایی‌اش را خیلی دوست داشتم.

البته در این میان رسانه ملی مخاطبان سخت‌گیرتری هم داشته است. حمید گلزاری، استاد 39 ساله دانشگاه می‌گوید: من بیشتر قسمت‌های مجموعه‌ها را در این مدت تماشا می‌کردم، اما دلم می‌خواست داستان‌هایشان به واقعیات و اتفاقات واقعی زندگی نزدیک‌تر باشند. گلزاری توضیح می‌دهد: علی‌البدل خوب بود، اما فضایی فرضی و فانتزی داشت و مجموعه «دیوار‌به‌دیوار» هم همین‌طور بود. ما در زندگی واقعی کمتر چنین شرایطی را می‌بینیم که تعدادی خانواده ایرانی به ناچار مجبور شوند در خانه‌ای با هم زندگی کنند. دوست داشتم به جای این موقعیت‌های خاص، آدم‌هایی واقعی از جنس شخصیت‌های پایتخت و دیگر مجموعه‌های خوب سالیان گذشته را در تلویزیون ببینم و تماشاگر ماجراهایشان باشم. من فکر می‌کنم واقعیت هم در کنار کمدی، لازم است.

کامبیز بهارمست 39، ساله و فعال فرهنگی هم معتقد است: من همه مجموعه‌ها را کم و بیش تماشا کردم. به نظرم جای خلاقیت در برخی مجموعه‌ها خالی بود. برای مثال علی‌البدل کاملا شبیه به پایتخت بود و حتی در شخصیت‌پردازی‌ها هم به شیوه این مجموعه‌های قبلی پیش رفته بود. ای کاش حداقل ترکیب بازیگران را تغییر می‌دادند تا قصه باورپذیرتر باشد. البته بهارمست این نکته را هم تاکید می‌کند که با وجود این انتقاد همچنان علی‌البدل را به لحاظ کیفیت بهترین مجموعه نوروزی می‌داند.

بازپخش مجموعه‌های روی آنتن رفته در سال‌های قبل هم از دیگر برنامه‌هایی بود که در ایام نوروز دیده شد. همایون 52ساله که شغل آزاد دارد، می‌گوید: ما در ایام عید شب‌ها معمولا پخش مجموعه‌های جدید نوروزی را می‌دیدیم و ظهر روز بعدش به تماشای مجموعه‌های پخش شده از شبکه‌هایی چون آی‌فیلم می‌نشستیم. برای مثال «دودکش» مجموعه‌ای بود که همین دو سه سال قبل از شبکه یک سیما روی آنتن رفته بود، اما تماشای دوباره‌اش برای ما شیرین بود.

مسابقات و برنامه‌های تولیدی

در کنار مجموعه‌های نمایشی، مسابقات و برنامه‌های مختلف تولیدی هم از دیگر تدارک‌های ویژه رسانه ملی برای ایام نوروز بودند. تولیداتی پرشمار که هر یک مخاطبان خاص خود را پیدا کرده بودند. نرگس 17ساله و دانش‌آموز در ایام عید بیننده و پیگیر مسابقات ورزشی بوده است.

او می‌گوید: شبکه ورزش در ایام نوروز برنامه‌ای با نام «استارت» را پخش می‌کرد که به معرفی خودروهای ساخته شده توسط کشورهای مختلف و مقایسه سرعت و کیفیتشان با هم می‌پرداخت. البته این برنامه قبلا از شبکه مستند هم روی آنتن رفته بود اما تماشای دوباره‌اش خالی از لطف نبود. او اضافه می‌کند: همچنین سری جدید این برنامه با نام «سفر بزرگ» هم شب‌ها از شبکه مستند روی آنتن می‌رفت که باز تماشاگر آن هم بودم. به نظرم تلویزیون باید دوبله و پخش چنین مجموعه‌های پرطرفدار و هیجان‌انگیزی را بیشتر مد نظر داشته باشد.

محمد 19 ساله و دانشجوی رشته سینما هم عنوان می‌کند: از نکات جالب امسال، توجه ویژه تلویزیون به بحث استندآپ کمدی بود که تا پیش از این به این شکل مستقل سابقه نداشت و اتفاق جالبی محسوب می‌شد. با این حال در این زمینه انگار نوعی تداخل به چشم می‌خورد و برنامه «زمانی برای خندیدن» و مسابقات «خنداننده شو» خندوانه هر دو مضمون تقریبا مشابهی داشتند؛ با این حال من از تماشای هر دوی این برنامه‌ها لذت بردم.

دورهمی مهران مدیری هم در کنار خندوانه دیگر برنامه پرمخاطب شبکه نسیم در ایام نوروز بود. فریبا توکلی 26 ساله که دبیر ریاضیات و هندسه مقطع دبیرستان است، می‌گوید: من، هم دورهمی را تماشا کردم و هم خندوانه را؛ با این حال از دورهمی لذت بیشتری بردم. به نظرم حسن این برنامه در این است که مهران مدیری برخلاف کلیشه‌های رایج و قاعده‌های مرسوم تلویزیون، رک و روراست هر سوالی را که می‌خواهد از مهمانانش می‌پرسد و رفتارش بی‌تعارف است.

با این حال، توکلی تاکید می‌کند: دورهمی نقد اجتماعی خوبی دارد، ولی می‌تواند تاثیرگذارتر هم باشد. این کاری است که مهران مدیری در سریال‌هایش هم انجام می‌داد و رفتار اجتماعی مردم را به نقد می‌کشید. جای این مهم در دورهمی خالی است.

جای خالی کلاه‌قرمزی

حالا چند سالی می‌شود که نام نوروز با پخش مجموعه کلاه قرمزی عجین شده و عروسک‌های اسفنجی محبوبش شیرینی ایام عید را برای مخاطبان دوچندان کرده‌اند. امسال گرچه تلویزیون کلاه‌قرمزی تازه‌ای نداشت، اما مخاطبان همچنان با علاقه شاهد بازپخش قسمت‌های قبلی آن از دو شبکه آی‌فیلم و نسیم بودند. زهرا که مترجم کتاب‌های کودک و نوجوان است در این خصوص می‌گوید: نوروز امسال هر روز عصر مجموعه کلاه‌قرمزی را از شبکه آی‌فیلم دنبال می‌کردم. از دوران کودکی با این عروسک و ماجراهایش خاطره دارم و هر سال با شور و علاقه منتظر پخش قسمت‌های تازه‌اش می‌مانم.

امسال شبکه‌های دیگر تلویزیونی هم در پخش آثار انیمیشنی و ویژه کودکان دست پر ظاهر شده و تولیدات خوبی را روانه آنتن کردند. صدرا پنج ساله می‌گوید: روبی و جوجه‌ها که از شبکه دو پخش می‌شد قشنگ بود. داستانش خنده‌دار بود و خود جوجه‌ها هم خیلی زرنگ بودند.

ریحانه 12 ساله و خواهرش سمانه هشت ساله هم مجموعه محله گل و بلبل را دوست داشته و تماشاگر ماجرای اهالی این محله در ایام عید بوده‌اند.

زهرا غفاری