شخصیت قلیچ در «شیلات» (همان فیلم معروف با قهرمانی به نام خوجه محمد)، چهره‌ای شبیه کاپیتان ایهب در «موبی دیک» داشت؛ حسین شهاب با آن چهره خشن و صورتی بدون سبیل و با ریشی نازک، یادآور سیمای گریگوری پک در آن فیلم مشهور بود. شهاب هم عموما در نقش‌هایی منفی و خاکستری بازی می‌کرد و شرارت کاراکترهایش دست کمی از خباثت سینمایی نداشت.

اگر آنتاگونیست‌ها و ضدقهرمان‌ها نبودند، هیچ پروتاگونیست و قهرمانی هم نبود. هر مدال افتخاری که قهرمان‌های فیلم و سریال‌های تاریخ سینما و تلویزیون به سینه زده و با آن پز محبوبیت داده‌اند، از صدقه سری ضدقهرمان‌ها، رل منفی‌ها و شخصیت‌های خبیث درجه یکی است که مقابلشان ایستادند و قصه‌ها را از اول تا آخر برای قهرمان‌ها و ما تماشاگران زهر کردند. اگر نبود ناروی فیلمنامه نویس‌ها و کارگردان‌ها در آن اواخر قصه، چه بسا نقش منفی‌ها حالا حالاها از قهرمان‌ها شکست نمی‌خوردند و خباثت سینمایی‌شان به طرز چشمگیری ادامه داشت. کما این‌که گاهی در تاریخ سینما هم این موضوع اتفاق افتاده و برخی کارگردان‌ها بدون معذوریت و نگرانی از قضاوت جامعه و نگاه رسمی اخلاقمدار، به شکست‌ناپذیری و قدرت شرورهای قصه احترام گذاشتند!

حسین شهاب بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون عصر جمعه ۲۸ اردیبهشت ماه درگذشت.

پرویز پرستویی با انتشار متنی در اینستاگرام از مسئولان درخواست کرد که حسین شهاب را فراموش نکنند.