به گفته آلفونسو گابریل پیمودن کاروان در شب برخلاف روز که اصلا نمی‌توان از گزند بادها و شن‌های گرم در امان بود ، پیمودن کویر را بسیار سریع می​کند. کاروان در چهاردیواری طنین زنگ‌ها در حرکت است. طنین دلنوازی که از روزگاران کهن، عهد کورش و داریوش و اسکندر و مغولان هم نواخته می‌شد. یورش اسکندر و مغولان هم نتوانست این نوای دلنشین را خاموش سازد. اما آن چیزی که این نوای کاروان را نه خاموش، بلکه بسیار ​کم آهنگ ساخته فرهنگ مدرن و دنیای ماشینی و تکنولوژی بیرحم و ابزار آن است. با این وصف هنوز در جایی از کویر که پای اتومبیل به آن نرسیده زنگ کاروان در گردن شتر، این حیوان وفادار و نستوه کویر و یار دیرین و همراه کاروان و کاروانیان در دل سکوت کویر طنین‌انداز است و به گفته مارکوپولو جهانگرد اهل ونیز ایتالیا هنگام عبور از صحرای لوب نور ایران، از گردن هر شتر زنگی آویزان است که شترها در دل سکوت کویر به آسانی پراکنده و از هم گسیخته نشوند.