پرنده‌هایی که دلبری می‌کنند

داستان فیلم ریو در شهر شگفت‌انگیز ریودوژانیرو، و جنگل‌های سرسبز و بارانی برزیل می‌گذرد. ریو مجموعه‌ای از شخصیت‌های درخشان است با داستانی دلگرم‌کننده، صحنه‌هایی با رنگ‌های درخشان و موسیقی لاتین و مدرن برای کودکان و خانواده‌ها؛ ریو در کل نقدهای مثبتی به دست آورده است. منتقدان، انیمیشن فیلم، افکت‌های سه‌بعدی و نورپردازی را بسیار قوی یافته‌اند در حالی‌که بعضی از آنها شخصیت‌پردازی و فقدان طنز بکر و ناب را مهم‌ترین مشکل فیلم می‌دانند. فیلم در سایت روتن تومیتو 6/4 از 10 (72 درصد) را دریافت کرده و در سایت متاکریتیک به امتیاز 63 از 100دست یافته است. بیشتر منتقدان فضاسازی‌های خوش‌رنگ و لعاب و شلوغ شهری، موسیقی زیبا و به یادماندنی و پرداختن به موضوعات مورد علاقه برزیلی‌ها (رقص و فوتبال) را تحسین کرده‌اند. فیلم از نگاه منتقدان توازن مطلوبی میان رضایت والدین و طنز غیرمستقیم و کودک‌پسند برقرار ساخته است. ریو، انیمیشن سه‌بعدی کمدی ـ ماجرایی ـ استودیوی بلواسکای، به ماجراهای میان دو طوطی آبی‌ رنگ نادر در شهر ریودوژانیرو می‌پردازد. فیلم درجهG گرفته و هم برای کودکان و هم خانواده‌ها مناسب است. موفقیت این کار به ساخت دنباله‌ای به نام ریوی 2 در سال2014 منجر شد.

ریو، اثری است خوش‌ساخت و جذاب که داستان زندگی «بلو» طوطی کمیاب برزیلی را روایت می‌کند. بلو زمانی که جوجه کوچکی است توسط قاچاقچیان پرنده از محل زندگی خود یعنی ریودوژانیرو به مینه‌سوتا منتقل می‌شود و در آنجا در کنار «لیندا» دختربچه کوچکی که او را پیدا کرده است زندگی جدید خود را آغاز می‌کند. در واقع داستان اصلی فیلم از زمانی آغاز می‌شود که بلو بعد از گذشت 15 سال زندگی در مینه‌سوتا دکتر پرنده‌شناسی برای حفظ نسل در حال انقراض بلو قصد برگرداندن او به برزیل را دارد.

شخصیت‌پردازی تحسین‌ برانگیز

ریو، انیمیشنی است در ستایش عاشقانه زیستن. بلو در کنار لیندا زندگی راحتی را سپری می‌کند. او از زندگی خود راضی است و حتی نسبت به شرایط خود غرّه شده است و به پرندگان دیگر که آزادانه زندگی می‌کنند نگاهی ترحم‌آمیز دارد. بلو که نه طعم آزادانه زندگی کردن را چشیده است و نه طعم پرواز را، احساس می‌کند خوشبخت‌ترین پرنده روی زمین است و این احساس سبب شده که او هیچ تلاشی برای کسب تجربه‌های جدید و متفاوت انجام ندهد. این موضوع در مورد لیندا نیز صادق است. با سفر آنها به ریو فصل جدیدی در زندگی هردوی آنها به‌وجود می‌آید. سفری که باعث می‌شود آنها از پیله‌ای که به دور خود تنیده‌اند آزاد شوند. بلو قرار است با «جول» پرنده هم‌نژاد خود آشنا شود. جول از نظر شخصیت در نقطه مقابل بلو قرار دارد. او که پرنده‌ای آزاد و مغرور است در قفسی زندانی شده و برایش قفس «تویو» دکتر پرنده‌شناس، فرقی با قفس قاچاقچیان پرنده ندارد. او می‌خواهد که آزاد باشد در حالی که بلو تلاش می‌کند به قفسش نزد لیندا برگردد.

شخصیت‌پردازی دقیق و بی‌نقص اثر تحسین‌برانگیز است. این دو شخصیت متضاد در کنار هم قصد دارند تا به مخاطب فرق عاشقانه زندگی کردن را در مقابل عاقلانه زندگی کردن نشان دهند. بلو از کودکی نتوانسته است پرواز کند و تنها هنگامی بال می‌گشاید و به پرواز درمی‌آید که برای نجات جان جول باید پرواز کند. این مضمون زیبا در کنار ساختار قوی اثر سبب شده است که ریو تبدیل به انیمیشنی جذاب و دیدنی شود. از آنجا که شخصیت‌های فیلم اکثرا پرنده هستند، طیف وسیعی از رنگ‌های زیبا در اثر به کار گرفته شده است. همچنین فضای شاد و موزیکال نیز در کنار این رنگ‌ها کمک بسیاری به جذابیت و چشم‌نوازی آن کرده است.

استفاده از تکنیک سه‌بعدی

تکنیک سه بعدی امروزه به یکی از رایج‌ترین عناصر در ساخت انیمیشن تبدیل شده است. این تکنیک که کمک بسیاری به واقعی بودن تصویر و طراحی شخصیت‌های اثر می‌کند در انیمیشن ریو نیز به کار گرفته شده است. می‌توان گفت یکی از علل موفقیت ریو نیز طراحی شخصیت و شخصیت‌پردازی آن است. بلو آنقدر با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند که اگر بعد از دیدن این انیمیشن در هر جای دنیا طوطی‌ای با شکل و قیافه او ببینیم ناخودآگاه یاد بلو و رفتار و شخصیت او می‌افتیم.

در کنار این شخصیت‌پردازی خوب، کارگردانی دقیقی هم وجود دارد؛ خصوصا در سکانس‌های موزیکال فیلم که با حرکات موزون پرندگان و میمون‌ها همراه است. حرکت و زاویه مناسب دوربین در کنار نماهای کلوزآپ و همچنین موسیقی خوب، همه و همه سبب گیرایی و جذابیت اثر شده است.

پریسا کاشانیان