سکوت در برابر دیوار شرم

ایجاد دیوار حائل در فلسطین توسط رژیم صهیونیستی که با واکنش منفی جامعه جهانی نیز مواجه شده است ، طبق ادعای مقامات این رژیم تا سال 2007 ، بیش از 93 درصد این طرح تکمیل خواهد شد.

کد خبر: ۹۸۰۷۶

محمدعلی مهتدی ، کارشناس مسائل خاورمیانه در گفتگو با «جام جم» ایجاد دیوار حائل را در قالب طرح بزرگتری به نام جداسازی می داند که اسرائیل در پی تحقق آن است.

سیاست تکمیل دیوار حائل در فلسطین اشغالی توسط رژیم صهیونیستی را چگونه ارزیابی می کنید؛
تکمیل دیوار حائل در فلسطین ، بخشی از طرح بزرگتر اسرائیل به نام «جداسازی» است که هم اکنون در حال انجام است. بر این اساس ایهود اولمرت ، نخست وزیر اسرائیل اعلام کرده است که سرزمین های نهایی این رژیم تا سال 2010 مشخص خواهد شد. قرار است این دیوار مرز نهایی اسرائیل در ساحل غربی رود اردن باشد که این موضوع بعد از منضم کردن انبوهی از شهرک های یهودی نشین به خاک اسرائیل صورت خواهد گرفت که به معنای بلعیدن بیش از 60 درصد خاک ساحل غربی رود اردن است بنابراین تکمیل دیوار حائل منوط به این است که اولمرت طرح جداسازی را در ساحل غربی تکمیل کند. به عبارت دیگر شهرک های کوچک و پراکنده را متصل کند و شهرکهای بزرگ کنونی را گسترش دهد و سپس دیوار حائل را طوری تکمیل کند که انبوه شهرکها به ساخت خصوص در شرق قدس به خاک اسرائیل و اراضی اشغالی سال 1948 منضم شود.

به چه دلیل سازمان ملل و جامعه جهانی نسبت به بی اعتنایی رژیم صهیونیستی به درخواست آنان مبنی بر توقف دیوار حائل ، سکوت کرده است؛
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در خصوص ایجاد دیوار حائل ، رای دیوان بین المللی دادگستری را خواستار شد که این دیوان در رای مشورتی خود ، اعلام کرد که کشیدن این دیوار غیرقانونی است و مخالف قواعد حقوق بین الملل تلقی می شود. بر این اساس از اسرائیل خواست که این دیوار را تخریب کند و استناد قانونی آن هم این بود که اراضی مذکور اشغالی است و طبق قطعنامه 242 شورای امنیت و مطابق با کنوانسیون های ژنو که مربوط به سال 1949 است ، نیروهای اشغالگر حق ایجاد تغییرات جغرافیایی در اراضی تحت اشغال را ندارند. علی رغم نظر مشورتی دیوان و قطعنامه 242 ، شورای امنیت عملا نمی تواند کاری انجام دهد ، چرا که امریکا از این طرح حمایت می کند و لذا مانع فعال شدن شورای امنیت درخصوص توقف احداث دیوار حائل می شود. یکی از اهداف مهم سفر ایهود اولمرت به امریکا نیز این بود که موافقت جورج بوش را در این خصوص به دست آورد. خطر طرح جداسازی که ایجاد دیوار حائل از مکانیسم های اجرایی آن است ، این که حتی برای کسانی که معتقد به تشکیل دو دولت یهودی و فلسطینی هستند ، سرزمینی برای تشکیل دولت مستقل فلسطین باقی نمی ماند. آن 40 درصد باقی مانده از ساحل غربی به اضافه نوار غزه عملا به شکل چند تکه زمین جدا از هم خواهد بود. در این فضای محدود تشکیل و دوام دولت مستقل فلسطین مشکل خواهد بود و باعث می شود که صدها هزار فلسطینی که خانه و مزارعشان توسط این دیوار بلعیده شده ، در فقر مطلق قرار گیرند.

واکنش دولتهای عربی منطقه خصوصا همسایگان رژیم صهیونیستی در قبال ایجاد دیوار حائل چیست؛
تمام کشورهای عربی حاضر در کنفرانس سران عرب که سال 2002 در بیروت برگزار شد ، مخالف این طرح هستند و خواهان اجرایی شدن طرح ملک عبدالله پادشاه فعلی عربستان سعودی هستند که به تصویب سران عرب رسیده است که به عنوان طرح جهان عرب خوانده می شود. اساس این طرح ، عقب نشینی کامل اسرائیل از همه اراضی اشغالی فلسطین طی جنگ سال 1967 است که فلسطین بتواند در این اراضی دولت خود را به پایتختی قدس شرقی تشکیل دهد و سپس اسرائیل را به رسمیت بشناسد. از آنجایی که همه کشورهای عربی متعهد به این طرح هستند لذا هیچ کشور عربی یا گروههای فلسطینی موافق طرح اولمرت نیستند اما امریکا به دلیل تظاهر به همراهی با کشورهای عربی ، موافقت خود را با این طرح علنی نمی کند. لذا ضروری است زمانی که اسرائیل این گونه عمل می کند، تمام گروههای فلسطینی با هم متحد شوند و درگیری های اخیر بین طرفداران فتح و حماس هیچ سودی به همراه نخواهد داشت ، چرا که قدرت گرفتن گروه فتح نیز به امتیازدهی اسرائیل به فلسطینی ها منجر نمی شود.