هیچ کس فراموش نمیکند دو سال قبل وقتی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا با برانکو از گردونه رقابتها حذف شد سرمربی امروز تراکتوریها مصاحبه کرد و گفت اگر یک مربی ایرانی بود گردنش را میزدند: «اگر در این مسابقات درخشان روی نیمکت پرسپولیس بود در میدان آزادی یا فرودگاه امام دارش میزدند. ایرانی را همیشه خوار میکنیم.»
حالا اما ورق برگشته است. آن هم نه به خاطر شخص برانکو. در معرکهای که به راه افتاده و هر کسی از راه میرسد تیم ملی و شخص سرمربی را مورد انتقاد قرار میدهد، بهترین کار تشکیل ائتلاف است. ائتلافی که خود طرفین هم میدانند برای چه چیزی تشکیل شده است اگر نه، مثل روز روشن است قلعهنویی منتقد اصلی مربیان خارجی است و برانکو هم رفاقتی با کسی ندارد که بخواهد به مدت زمان آن (15 سالش) ببالد. سیبل، تیم ملی است و هدف، کارلوس کیروش و چه زمانی بهتر از حالا؟ برانکو مدتی است با سرمربی ایران مشکل پیدا کرده و قلعه نویی هم که مدتهاست از این سرمربی انتقاد میکند. هر دو هدف مشترکی دارند و صلاح کار در این است که در یک جبهه قرار بگیرند اگر نه راه برانکو و قلعه نویی مثل دو خط موازی است که هیچ وقت به هم نمیرسند!
این روزها هم تمام میشود و قرار هم نیست کارلوس کیروش تا قیام قیامت سرمربی تیم ملی باقی بماند، اما باید دید رفاقت قلعه نویی و برانکو که این روزها حسابی هوای هم را دارند تا کجا ادامه پیدا میکند؟
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم:
رضا کوچک زاده تهمتن، مدیر رادیو مقاومت در گفت گو با "جام جم"
اسماعیل حلالی در گفتوگو با جامجم: