زبان فارسی، نماد وحدت ملی

در هفته‌ای که گذشت، وزارت علوم در تصمیمی، به درج دو کد‌رشته زبان‌های محلی در دفترچه انتخاب رشته کنکور دانشگاه دست زد.

این در حالی است که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دربخش‌های مختلف این قانون چون بند 15 اصل3 (توسعه‏ و تحکیم‏ برادری‏ اسلامی‏ و تعاون‏ عمومی‏ بین‏ همه‏ مردم‏)، اصل 9 (حفظ وحدت وظیفه دولت و آحاد ملت است)، اصل 24 (مطبوعات نمی‌توانند به اسلام یا حقوق عمومی خدشه‌ای وارد کنند) و اصل 26 (احزاب و ... نمی‌توانند به وحدت ملی خللی وارد آورند) به جلوگیری از هر گونه اقدامی که باعث خدشه‌دار شدن نمادهای وحدت ملی بینجامد، تاکید شده است.

در راستای این هدف، اهمیت تقویت زبان ملی فارسی برای حفظ وحدت ملی، باعث شده است که در نقشه جامع علمی کشور ارتقای جایگاه زبان فارسی در میان زبان‌های بین‌المللی یکی از هشت هدف کلان نظام علم و فناوری کشور در نظر گرفته شود.

ویژگی مهم زبان فارسی، پیشینه غنی و بستر و حافظه هویتی و ملی تاریخی ملت ایران به آن است، زبانی که از چنان جایگاه تاریخی برخوردار بوده که در طول بیش از 1000 سال از پیدایش پارسی نو، نه تنها ایرانی تباران مناطق دور و نزدیک ایران بزرگ فرهنگی، بلکه حتی بسیاری از دولت‌های ترک تبار ایرانی نیز در رشد و توسعه آن کوشیده‌اند؛ ازجمله رسمیت 500 ساله زبان فارسی در گستره دولت مغولی گورکانیان هندی و نیز کاربرد گسترده زبان و ادبیات پارسی در میان ترکان عثمانی که حتی در ترویج و کاربرد آن نیز نقش‌آفرینی داشته‌اند.

تمام اینها در حالی است که دسیسه‌های دشمنان ایران و نظام، برای تضعیف اتحاد ملی ملت یکپارچه ایران و تفرقه افکنی قومی ـ محلی در جریان است و برای پیشگیری از عوامل تضعیف وحدت ملی، کمتر قانون مشخص و مدونی در جامعه ایران وجود دارد.

آیا کاربرد واژه‌هایی برای هر یک از گروه‌های زبانی از مردم ایران، ضد وحدت ملی و خلاف نص صریح قانون اساسی از جمله اصل 67 نیست؟

لذا بر پایه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، برنامه ریزی مدون راهکارهای تقویت «وحدت ملی» در مدارس و دانشگاه‌ها و رسانه‌های همگانی برای حفاظت از دستاوردهای خون شهیدان، تمامیت ارضی و یکپارچگی و وحدت ملی ایران زمین در چارچوب حفظ ایران بزرگ فرهنگی اسلامی و همزمان توجه و هوشیاری در برابر دسیسه‌های فروپاشی جامعه ایران توسط جریان‌های وابسته که دررویای تعبیر نشدنی تجزیه ایران هستند، ضرورتی انکارناپذیر است که باید مورد توجه کافی مسئولان، رسانه‌های همگانی و ملت یکپارچه ایران قرار گیرد.آنچه مسلم است این‌که یگانه محور این وحدت، زبان فارسی است که به هر نحو نباید باعث وبانی تضعیف و کاهش نفوذ جغرافیایی آن شد.

دکتر میر مهرداد میرسنجری - پژوهشگر فرهنگی و ژئوپلتیک