هدف ما سرگرمی و آموزش بود

چه شد که سراغ فیلمسازی در ژانر کودک رفتید؟

بعد از مدت‌ها دستیاری سال 81 فیلم «نان» را در ژانر کودک ساختم که در جشنواره اصفهان هم جایزه گرفت. واقعا قرار نبود در این ژانر فیلمسازی کنم. نمی‌دانم چه شد! راستش را بخواهید قرار بود اولین فیلمم در ژانر دفاع مقدس باشد که نشد. وقتی فیلم «نان» در جشنواره کودک اصفهان مورد توجه قرار گرفت، پیشنهاد نگارش یک فیلمنامه کودک دیگر به من شد که آن‌ هم مورد قدردانی قرار گرفت و کلا به این سمت کشیده شدم. نمی‌دانم شاید به‌خاطر روحیه‌ام و فضای خاص و رئالی که سینمای کودک دارد، دوست داشتم در این فضا ماندگار شوم. البته در حال حاضر سه فیلم سینمایی بزرگسال هم دارم که اگر شرایط فراهم شود، دلم می‌خواهد آنها را بسازم.

به نظر شما علت کمرنگ شدن سینمای کودک در سال‌های اخیر چیست؟

دو عامل مهم در این کمرنگ شدن دخیل است؛ اول از همه قضیه اکران. فیلمسازی یک چرخه است. فیلم «من و نگین دات کام» را در ژانر کودک ساختم که برنده جایزه در جشنواره کودک هم شد اما همین فیلم چهار سال و نیم منتظر اکران ماند و سرانجام قبل از عید در بدترین زمان اکران به نمایش درآمد. در واقع همین برخوردها با سینمای کودک باعث می‌شود تهیه کننده‌ها و سرمایه‌گذاران رغبتشان را برای کار در این حوزه از دست بدهند که دادند. دیگر آن‌که دنیای بچه‌های امروز با دنیای بچه‌های دیروز فرق کرده. بچه‌ای که امروز موبایل، تبلت، اینترنت و... دارد را دیگر نمی‌توان با روباه و خرس عروسکی دو ساعت روی صندلی سینما نشاند. من در «دزد و پری» سعی کردم بچه‌ها را قهرمان نشان دهم و...

راجع به مضمون «دزد و پری» توضیح می‌دهید؟

قصه فیلم داستان یک سرهنگ بازنشسته است که اتفاقی وارد مهدکودکی می‌شود و اتفاقاتی می‌افتد که هم این آدم با انضباط متحول می‌شود و هم این‌که ما جنبه‌های قهرمانی بچه‌های مهدکودکی را که تعدادشان هم زیاد است، می‌بینیم.

کار کردن با این تعداد بچه چطور بود؟

امیدوارم به کسی برنخورد. چون دختر خودم هم هفت سالش است، اما من همیشه معتقدم که بچه‌های زیر هفت سال هنوز به سن شعور نرسیده‌اند. یعنی کارهایی می‌کنند که اصلا انتظارش را نداریم. به دلیل تجربه‌ای که در این ژانر دارم، می‌دانستم خیلی از این بچه‌ها در اواسط کار خسته می‌شوند و می‌روند. اتفاقا یکی از کسانی که در وسط یک سکانس خسته شد و رفت، دختر خودم بود.

دوست دارید دختر خودتان هم بازیگر شود؟

نه من و نه همسرم که تدوین کار را به عهده داشت، هیچ اصراری برای بازیگرشدن دخترمان نداریم و خیلی اتفاقی از او در نقش یکی از بچه‌های مهدکودک استفاده کردیم.

قطعا انتخاب نقش پری (یاس نوروزی) خیلی مهم و حساس بود. چطور به این انتخاب رسیدید که سرانجام جایزه دیپلم افتخار بهترین بازیگر کودک را در جشنواره کودک اصفهان برایش به همراه داشت؟

من با یاس نوروزی قبلا در «نیمه تاریک ماه» کار کرده بودم. او را آقای هومن برق نورد به من معرفی کرده بود. یاس، بچه بااستعدادی است که البته قبلا هم از او و بارسیا شکوری که بچه فوق‌العاده‌ای است در فیلم‌هایم استفاده کردم و اگر مجالش باشد، این کار را ادامه خواهم داد.

بازی گرفتن از کودکان سخت است؟

تمام بچه‌ها قلق دارند و باید آنها را بشناسیم. همیشه سعی می‌کنم با بچه‌ها دوست شوم تا موقع بازی اصلا دوربین را فراموش کنند که بتوانند خوب زندگی کنند نه بازی. در کار کودک باید گروه فوق‌العاده صبور و همراه باشند. در واقع یک پشت‌صحنه بی‌حاشیه باعث آرامش بچه‌ها می‌شود که بتوانند خوب کار کنند.

از جوایزی که فیلم تاکنون دریافت کرده، بگویید.

«دزد و پری» در جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان در اصفهان جایزه بهترین فیلم را از نگاه تماشاگران با اختلاف زیاد از دیگر فیلم‌ها دریافت کرد و همچنین یاس نوروزی هم توانست دیپلم افتخار بهترین بازیگر کودک را از آن خود کند. جالب است بدانید که ابتدا هیات انتخاب جشنواره می‌خواست همین فیلم را که این جوایز مهم را کسب کرده، رد کند!

در چنین شرایطی وظیفه سینماگران کودک چیست؟

سینماگران کودک با توجه به شرایط فعلی که بودجه تولید برایش کم است و شرایط اکران بد و... باید بچه‌های امروز را خوب و بدرستی بشناسند. به عنوان یک فیلمساز کودک موظفم بچه‌ها را سرگرم کنم و در این بین به آنها آموزش هم بدهم.

در پایان علت موفقیت فیلمتان را در چه می‌دانید؟

ارتباط با مردم. به شما قول می‌دهم این فیلم نه‌تنها برای بچه‌ها که برای بزرگ‌ترها هم جذاب و دیدنی است.

ساناز قنبری