ایتالیا، غیرجذاب و نتیجه‌گرا

اما این بار باید یک نکته را در نظر گرفت. کونته تیم فوق‌العاده‌ای را در اختیار ندارد و بهترین بازیکنانی هم که در اختیار دارد بازیکنان دفاعی هستند. بازیکنان خط دفاعی یوونتوس که این تیم را به قدرت مطلق فوتبال ایتالیا تبدیل کرده‌اند ستون اصلی تیم فعلی ایتالیا هستند. سابقه فوتبال ایتالیا نشان داده که آنها فوتبال زیبا را به کسب نتیجه ترجیح نمی‌دهند و برد تنها هدفشان است، معتقدند وقتی ببازی حتی اگر عالی هم کار کرده باشی، یک بازنده‌ای. البته تاریخ نشان داده تیمهایی که فوتبال زیبا داشته‌اند، همیشه در ذهن فوتبالدوستان باقی مانده‌اند.

کونته، اما تصمیمش را گرفت، می‌خواهد تیمش در کارهای دفاعی سرسخت باشد و تمرکزش را روی ضدحملات مرگبار قرار دهد. بونوچی و دنیله دروسی در این سیستم نقش بسزایی دارند و توانایی‌ها در راه انداختن مهاجمان در ضدحملات، می‌تواند هر حریفی را غافلگیر کند. روش دیگرشان هم استفاده از پاسهای بلند است که گراتزیانو پله، مهاجم مورد علاقه کونته برای استفاده از این سیستم است.

دوستداران فوتبال زیبا، از هر دو روش فوق انتقاد می‌کنند، اما سرمربی آتزوری می‌داند که با مهره‌هایی که دراختیار دارد، باید همین روش‌ها را در پیش بگیرد. او بازیکنانی که قابلیت حفظ توپ و به اشتباه انداختن حریف را داشته باشند (مثل بازیکنان اسپانیا) در اختیار ندارد. او از طریق دیگری برای به اشتباه انداختن حریفان نقشه کشیده است. روش او مثل روش دیگو سیمئونه در اتلتیکومادرید است که ثابت کرد سبک بارسلونا تنها روش رسیدن به افتخار نیست. وقتی لیونل مسی را در تیمت نداری، بهتر است به جای تقلید به‌فکر تطبیق با شرایط باشی.

ایتالیا جذاب‌ترین تیم جام ملت‌های اروپا (که از 21 خرداد شروع می شود) نخواهد بود. کونته ترجیح می دهد در روزهای آخر کارش در تیم ملی، نتیجه خوبی کسب کند تا این که فوتبال زیبا ارائه کند. او فشار انتقاد را تحمل می‌کند، اما حاضر نیست ریسک نتیجه‌های عجیب و غریب را بپذیرد.