دنیای وارونه وارونه!

تصویر اول؛ ما و آجیل‌ها

اگر جای آدم‌ها و آجیل‌ها عوض می‌شد، این گفت‌وگوها را در ایام نوروز در شهر آجیلی می‌شد شنید:

آقای پسته: دیدی خانم... همه آدم‌هاش دهن بسته بودن!

خانم بادوم: دیدی آقا... همه آدم‌های توی ظرف تلخ بودن!

آقای تخمه جابونی: هرچی آدم شکستیم یا پوچ و بی‌مغز بود یا مغزش پرپری بود!

خانم بادوم هندی: واه واه! دیدی خواهر؟ عروس ما امسال از این افه‌ها گرفته بود که چون آدم جیل! گرونه؛ باید تحریمش کرد... تو خونه‌اش دریغ از یه آدم دهن بسته یا تلخ یا بی‌مغز! معلوم نیست پول‌های داداش هندی منو داره کجا آتیش می‌زنه!

تصویر دوم؛ ما و سیزده به در

یک: در شهر جوجه‌ها، در روز سیزده به‌در تمام جوجه‌ها به دامن طبیعت می‌روند و آدم سیخ کرده میل می‌کنند با نوشابه!

دو: در شهر سبزه‌ها این عزیزان از روز اول نوروز آدم سبز می‌کنند (البته با وجود آدم‌های زیادی که در راه انتظار برای تحقق وعده‌های مسئولانشان علف زیر پاشان سبز شده، کار سبزه‌ها راحت می‌شود!) در روز سیزده به‌در هم سبزه‌های مجرد با خواندن سرود؛ آدم گره می‌زنند!

تصویر سوم؛ ما و تلفن همراه

در شهر وای‌فای،گوشی‌های تلفن همراه وقتی می‌روند عید دیدنی، بزرگ‌تر مجلس که یک نوکیا یازده دو صفر است برای نوه‌ها و نتیجه‌های هوشمندش که سرشان را از روی صورت آدم‌های همراهشان که به شبکه آدم نت وصل هستند، برنمی‌دارند؛ از روزگاری می‌گوید که تلفن‌های عمومی و شماره‌گیر گردالی‌دار، دور هم جمع می‌شدند و گل می‌گفتند و گل می‌شنیدند و خبری از آدم همراه هوشمند و برنامه آدم رام! نبود!

تصویر چهارم: ما و سفر

در شهر شهرها؛ جاده چالوس تصمیم می‌گیرد تمام تعطیلات نوروز را در ترافیک بالا رفتن از سر و کله آدم‌ها بماند! استانبول و آنکارا به خاطر انفجار و ناامنی در کشور آدمیه، جایی نمی‌روند و آنتالیا خیلی دلش می‌خواهد مجردی با دوستانش برود سفر ولی همسرش بموقع متوجه می‌شود و ضمن ضبط کردن پاسپورتش، تمام تعطیلات او را به خانه برادر زن و خواهر زن و باجناق می‌برد تا برنامه‌های شبکه نسیم را ببیند و چایی با نقل بخورد!

علی زراندوز

جام جم