سیگنال‌های ناشناخته

گروهی از نوجوانان برای این‌که یک شب را کنار هم بگذرانند به منطقه‌ای توریستی اما متروکه می‌روند، اما در حالی که هنوز مدت زیادی از رسیدنشان به آنجا نگذشته اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد.

گروه به اطرافی که نباید سرکشی می‌کنند و ناگهان به شکلی تصادفی یک نیروی ماورای طبیعی خاموش را از خواب طولانی خود بیدار می‌کنند و آن نیرو نیز بلافاصله قدرت‌های تاریک خود را علیه آنها به‌کار می‌گیرد.

گروه نوجوانان از هم جدا می‌شوند، وحشت سراسر وجود آنها را دربرمی‌گیرد و به رازهایی پی می‌برند که به آنها می‌فهماند شهرکی که وارد آن شده‌اند ممکن است آن‌گونه که گمان می‌کردند، جذابیت نداشته باشد.

دیری نمی‌پاید که هدف آنها از تفریح به فرار برای نجات جانشان تغییر می‌کند.

این مضامین و مفاهیم همان چیزی است که بخصوص در سینمای ترسناک دهه 80 میلادی مشاهده می‌شود.

Oxenfree از این مفاهیم عوامانه بهره نبرده است، با الهام از فیلم‌های ترسناک و بازی‌هایی با محوریت زنده ماندن، انتظاراتی در جریان قصه‌اش برای مخاطب ایجاد می‌کنند که به نوعی تقلبی و فریبکارانه هستند. بازی حال و هوا و فضاسازی منحصر به خودش را دارد و طولی نمی‌کشد تا شما را گرفتار خود می‌کند و شیفته‌اش می‌شوید.

گیم‌پلی بازی بیشتر از این‌که در استاندارد بازی‌های ترسناک باشد، در سبک ماجرایی دسته‌بندی می‌شود.

ترسی که در Oxenfree تجربه خواهید کرد، ناامنی و تنشی است که عنصر ترسناک داستان در شما به‌وجود می‌آورد و از شوک‌های لحظه‌ا‌ی بهره گرفته نشده است.

این تکنیک باعث شده تاثیرگذاری صحنه‌هایی که حاوی عناصر خشونت هستند در بازیکن
بیشتر شود.

محیطی که اتفاقات بازی در آن به‌وقوع می‌پیوندد جزیره‌ای است که خود متشکل از قسمت‌های گوناگونی مثل بخش صنعتی، نظامی و مسکونی است و با گرافیک چشمنواز و هنرمندانه بازی که با تکنیکی مشابه آبرنگ و استفاده از رنگ‌های گرم و فرم‌های نرم خلق شده است، به تصویر
کشیده می‌شود.

زاویه دوربین بازی دوبعدی بوده و با توجه به موقعیتی که قهرمانان قصه در آن قرار دارند، کادربندی‌های مختلفی دیده می‌شود. از آنجا که گرافیک بازی به نوعی آرامش و حس ورق زدن کتابی با تصویرنگاری‌های زیبا را به مخاطب القا می‌کند، ورود نیروی ناشناخته به قصه دقیقا حس بر‌هم‌خوردن تعادل دنیای واقعی را ایجاد می‌کند. نکته ظریف آنجاست که سازنده‌ها عناصر بصری مرتبط با این نیروی مرموز و متخاصم قهرمانان داستان را با رنگ‌هایی اشباع و جیغ و فرم‌هایی سخت و هندسی نمایش می‌دهند.

از منظر گیم‌پلی، بازی از آن دسته عناوین ماجرایی است که با دیالوگ و مکانیک انتخاب مکالمه پیش می‌رود و هیچ پازل واقعی‌ در بازی وجود ندارد که بخواهید حل کنید یا از صحنه‌های QTE و کوبیدن روی دکمه‌ها خبری نیست.

انتخاب دیالوگ‌هایی که در مکالمات می‌توانید انجام دهید، تنها مکانیک تاحدودی معنادار بازی بشمار می‌رود که مشابه کارهای Aaron Sorkin بیشتر شامل راه رفتن و صحبت کردن است. اختیارات شما در انتخاب دیالوگ‌ها به شکل حباب‌هایی سه رنگ در بالای سر قهرمان داستان Alex نمایش داده می‌شود که رنگ‌ها بیانگر لحن ادای دیالوگ‌ها و کلمات داخل حباب‌ها منظور و مقصودی است که دارید.

توجه داشته باشید قهرمان داستان یک دختر نوجوان است که با دوست‌هایش شوخی می‌کند، ترس بر او مستولی می‌شود و درست مثل یک آدم معمولی که در موقعیتی غیرعادی گرفتار می‌شود، راجع به مسائل ناچیز و پیش پا افتاده بحث می‌کند پس انتظار نداشته باشید که مثلا همچون فرمانده شپرد در مجموعه «اثر جرمی» خفن و با ابهت صحبت‌کنید.

خوشبختانه هیچ نوار یا نشانگری برای سنجش میزان خوبی و بدی شما نسبت به جوابی که می‌دهید، وجود ندارد و ضمنا مرتب در گوشه تصویر نوشته نمی‌شود فلانی فلان چیز را به خاطر می‌سپارد، ولی این به‌این معنا نیست که جملات شما معنی ندارند.

دیالوگ‌هایی که انتخاب می‌کنید روی دید دیگر اعضای گروه به شما و میزان رابطه و صمیمت‌شان تاثیرگذار است و گاهی نیز در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرید که انتخاب‌ها، راه‌هایی فرعی را پیش رویتان می‌گشایند.

با وجود این در اینجا‌ بیشتر انتخاب‌ها برای القای بهتر تجربه و همذات‌پنداری با شخصیت‌ها تعریف شده‌اند و تغییری اساسی در روند قصه ایجاد نمی‌کنند. این دیالوگ‌ها و مکالمات در صحنه‌های کاتسین مانند یا قسمت‌هایی که در بیشتر بازی‌ها فقط برای ادای دیالوگ طراحی می‌شوند، اتفاق نمی‌افتند بلکه مثل خون در رگ و بطن گیم‌پلی جریان دارند و در حالی که به طرف ساحل حرک می‌کنید، از میان جنگل عبور می‌کنید یا در حال جستجوی یک پایگاه نظامی متروکه هستید، با دوستانتان نیز مکالمه خواهید داشت و این صحبت‌ها به شکلی هنرمندانه با توجه به موقعیت تغییر می‌کنند. مثلا اگر در جنگل مشغول صحبت در مورد آب و هوا هستید و در همین حین از روی یک چاله بزرگ می‌پرید، صحبت‌ها همچنان بحث آب و هوا را دنبال نمی‌کند، بلکه به‌صورت مقطعی در مورد کاری که انجام دادید تغییر می‌کند.

Oxenfree شخصیت‌هایی دارد که تقریبا از هر کدام به‌دلیل ویژگی خاصی خوشمان می‌آید، با آنها ارتباط برقرار کرده و دوست داریم ماجراهایی را که تعریف می‌کنند، دنبال کنیم. کار سازندگان در دیالوگ‌نویسی و روایت داستان عالی است.

تنها ایراد جدی که بخصوص برای مخاطبان غیرانگلیسی زبان مثل ما وجود دارد این است که سرعت ادای دیالوگ‌ها در بعضی مواقع حسابی بالا می‌رود و زمان انتخاب دیالوگ توسط بازیکن نیز چندان زیاد نیست و گاهی بحث از دستتان در رفته و ممکن است گزینه‌هایی انتخاب کنید که مقصودتان نبوده است.

بازی Oxenfree را در یک روز تعطیل و با آرامش خیال به شما توصیه می‌کنیم.

Oxenfree

پلتفرم PC، Xbox One

ناشر Night School Studioسازنده Night School Studio

سبک ماجرایی ترسناک

امتیاز 8