مخاطب کیست مردم یا آلودگی هوا؟

در متن سخنان دکتر روحانی بارها واژه «باید» تکرار شده است: «باید به طور فوری برای رفع آلودگی هوا اقدامات لازم انجام شود»، «باید برای برج‌ها و ساختمان‌های بلندمرتبه، به‌خصوص آنهایی که در کریدور جابه‌جایی هوا قرار دارد، چاره‌اندیشی شود»، «پلیس باید در این زمینه و نیز موضوع معاینه فنی خودروها، تمام اهتمام خود را به کار ببرد»، «باید در طول سال برای رفع آلودگی هوا برنامه‌ریزی و اقدام شود»، «موتورسیکلت‌ها آلودگی زیادی ایجاد می‌کنند و باید حداقل برای روزهایی که هوا ناسالم است برای یکی دو روز تردد آنها محدود شده» و ...!

این ایام که هوای کلانشهرها از مرز هشدار گذشته و نفس کشیدن نه «مفرح ذات» است و نه «ممد حیات»، سخنانی از این دست ـ گرچه همدلانه با مردم تعریف می‌شود و نشان از نگرانی جدی رئیس‌جمهور دارد ـ فقط به یک «سخنرانی درمانی» می‌ماند که نه امیدوارکننده است، نه درمان‌بخش.

در چنین فضای دودآلودی که محیط زیست کم‌رمق در تنگنا گرفتار آمده، از ما کارشناسان متخصص کاری جز صدور توصیه‌های تکراری و چشم دوختن به آسمان و از استانداران و فرمانداران هم جز تشکیل کارگروه در واپسین ساعات روز تعطیلی و غافلگیری صبحگاهی مردم با پدیده زوج و فرد از در منزل و تعطیلی بعضی مدارس در برخی مناطق، برنمی آید.

لذا از رئیس‌جمهور محترم انتظار می‌رود از اهرم‌های اجرایی‌اش قاطعانه استفاده کند. حرف‌های دیروز روحانی در جلسه هیات دولت مخاطبی جز وزرای حاضر ندارد. کاش می‌شد در این وانفسا به جای «باید» گفتن و تذکرهای پدرانه در خصوص مضرات آلودگی هوا، دستورات صریح، مستقیم و لازم‌الاجرا صادر کرد و برای عملی شدن آن مهلت محدود به مسئولان مربوط داد.

رویکرد کم‌نظیر دکتر روحانی در توجه به مقوله محیط زیست بارها در همین ستون و به همین قلم ستوده شده است، اما شهروندان نفس بند آمده، الان انتظارشان از مقامات ارشد این است که «یک کاری» انجام دهند. از رئیس‌جمهور منتخبی که «عملگرا بودن» را بیش از «ایده پردازی» می‌پسندد انتظار می‌رود در قامت یک رئیس مقتدر ظاهر شود و دست به اقدامی عاجل و قاطع بزند و اجازه دهد این بحث‌ها را ما دانشگاهیان خارج از «هیات دولت» تولید و تکرار کنیم.

دکتر اصغر محمدی‌فاضل - رئیس دانشکده محیط زیست