اعتیاد در عصر پست مدرن

اگر به صورت ریشه‌ای بخواهیم بگوییم قدمت آشنایی بشر با خشخاش به 7000 سال پیش برمی‌گردد و تا قبل از آن از برگ درخت خاردننه، گیاه هاهاهاهووووف و علف استفاده می‌شده که با پیدایش مفاهیم پست مدرن، تعدادی مجددا به استعمال علف روی آوردند.

نخستین قرصی که از اقراص اعتیادآور توزیع شد، اکستازینوفن کدئین بود که فرمول آن سال 1914 توسط «دکتر اکستازی بازی بازی» کشف شد. دکتر مذکور سال 1934پس از مصرف همزمان شش قرص، برای آخرین بار در فضا و روی دب‌اکبر رویت شد و مدتی در آسمان سوار بر دب‌اکبر برای ساکنان زمین دست تکان می‌داد و آوازی بی معنا را به لب می‌آورد که: خرسو به رقص آوردم، خرسو به رقص آوردم! ناگهان دب اکبر عصبانی شده او را به زمین کوبید و تهدید کرد اگر بار دیگر اکستازی بخواهد قرص بخورد، شخصا می‌آید و وی را می‌خورد. بعد از این اتفاق دیگر هیچ گزارشی از دکتر در تاریخ موجود نیست.

در طول تاریخ، شاعران زیادی خواسته و ناخواسته درباره شعر اعتیاد گفته‌اند، در ادامه به تعدادی از آنها اشاره خواهیم کرد:

تو با تریاک و من با زهر جان سوز/ ترا آن روز وانگه من بدین روز (نظامی از زبان کسی که به او تریاک نرسیده و طرف در مصرف تریاک زیاده روی کرده و در برابر او درحال «اوردزیدن» است)

اگر ز خلق ملامت، و گر ز کرده ندامت/ کشیدم از تو کشیدم، شنیدم از تو شنیدم (مهرداد اوستا از زبان یک معتاد به NA رفته و تازه پاک شده به کشیدنی جات)

خدای داند اگر آن، بها به نیم سخن/ «کراکند» وگر آن خود هزار دینار است (خاقانی از زبان کسی که در حال چک و چانه زدن سر قیمت کراک با نظام‌الملک قوام‌الدین است.)

آن‌که مدام شیشه‌ام از پی عیش داده است/ شیشه‌ام از چه می‌برد پیش طبیب هر زمان(حافظ از زبان کسی که ساقی محل پس از گرفتن پول، به او شیشه داده، اما بعد چون دکتری پول بیشتری حاضر بوده پرداخت کند ساقی برگشته، آن فرد را زده و شیشه را برداشته و با خود برده است)

یا مرد علف کش کو گردد سوی ویران‌ها/ ناگاه به ویرانی از گنج خبر یابد (مولانا اشاره دارد به تاثیرات شگرف کشیدن علف و این‌که آدم وقتی علف می‌کشد در ذهنش نقشه گنج روشن می‌شود و در زیر خرابه‌ها گنج پیدا می‌کند)

در آخر امیدوارم روزی برسد که همه به لبخند و مهربانی و صداقت اعتیاد پیدا کنند.

صابر قدیمی - جام جم